Deri ku shkon etja për pushtet?

Kemi dëgjuar se etja për pushtet ka shkuar deri te vëllavrasja siç kemi shembuj të shumtë gjatë periudhës së perandorisë osmane. Kemi raste edhe me të renda siç është ai i vrasjes së babait, që kishte ndodhur në kohën e perandorisë romake kur i biri i perandorit Marcus Aurelius, Commoddus-i kishte vrarë të atin për qëllimin e vetëm, marrjen e fronit të tij.

Edhe në fillimin e shekullit 20, hiç më larg se në Shqipëri kemi shenja të etjes për pushtet kur, Esad Pashë Toptani tradhton Shqipërinë për qëllime personale. Por populli nuk heshti dhe falë Avni Rrustemit dhe disa ‘avni rrustemëve’ të tjerë që nuk duronin tradhti e as mizori të tilla, fati i Esadit të etur nuk zgjati edhe aq, dhe kështu një i etur tejmase, përfundimisht ngopet jo nga pushteti, por nga dheu.

Po të marrim shembuj se çfarë rastesh ka pasë kur njerëzit gjatë historisë medoemos e dëshironin pushtetin, besoj që do të nevojiteshin ditë të tëra duke i rrëfyer ato. Mirëpo sot gjendemi para një shekulli kur krejt këto janë veç pjesë e historisë, pasi që sot, në botën demokratike ka forma dhe mënyra tjera për të arritur pushtetin. Duke vjedhur ose vrarë për pushtet siç ka ndodhur, sot cilësohet si krim, edhe atë shumë i rëndë.

Shqipërisë po i bëhen gati një muaj e gjysmë që ende nuk ka zgjedhur të parin e bashkisë së kryeqytetit pasi që votat janë duke u numëruar ende. E kjo është duke ndodhur pasi që etja për pushtet dhe jo për qeverisje të mirë, është duke e kaluar çdo normë. Populli shqiptar është ai që është duke pësuar për shkak këtyre zotërijnëve me kollare të modës së fundit.

A duhet të fajësohet populli për këtë krizë të radhës? Padyshim që po, duke parë tërë këtë komplikim që po rrjedh si pasojë e këtyre dy njerëzve, duhet ta dinë se nuk varet Shqipëria veç nga këta dy ose veç nga subjektet politike te këtyre dyve. Pasqyrimi i kësaj ngjarje në Evropë nuk është edhe aq i mirë. Shqipëria interes primar ka anëtarësimin në BE, e nëse shikojmë gjendjen faktike ose nëse krahasojmë me vendet që janë duke plotësuar kushtet për anëtarësim, atëherë Shqipëria, nuk është duke dalë edhe aq mirë.

Populli shqiptarë duhet të vetëdijesohet një here e përgjithmonë, nuk mundet sistemi të ekzistojë pa ne, tendencat e një shteti janë konkurruese, e jo të futet në greminë politike. Shqipëria me tërë ato kilometra plazhe është shtet konkurrues, ka resurse që shtete ballkanike si Serbia e Maqedonia nuk i kanë, por sa vlejnë tërë këto kur etja për pushtet e elitarëve kalon etjen për qeverisje të mirë.

Si përfundim, Faik Konica kishte të drejtë kur thoshte, “Nëse Shqipëria ndonjëherë do të vdiste, në epitafin e saj do të shkruhej : Shqipëria lindi nga Zoti, shpëtoi nga rastësia, vdiq nga POLITIKANËT “. Shqipëria dhe Kosova veç janë duke vdekur nga politikanët e etur për pushtet, i vetmi shpëtim është një frymë e re politike pasi që këta të sotmit, janë duke na varrosur të gjallë.