“Fati im ka qenë që kam qenë larg politikës dhe larg mediave, por nuk arrita të jem larg rrjeteve sociale.”
Abdirahim IdriziPoliklinika “Galaxy”abdirahimidrizi@gmail.com
Ky është një reflektim i ndershëm. Pavarësisht distancës nga politika dhe ekspozimi mediatik, rrjetet sociale kanë krijuar një realitet të ri: një hapësirë ku njeriu rrezikon të humbasë vetveten nëpërmjet postimeve, opinionit të të tjerëve, dhe një “identiteti digjital” që shpesh është larg shpirtit të tij.
Por fakti se unë kam shkruar në janar 2010, shumë herët, tregon një vetëdije të thellë. Se unë që atëherë kishit kuptuar që:
Anonimiteti është një vlerë, jo një mungesë.
Të qenit i panjohur nuk është dobësi, por fuqi e brendshme.
Shpirti është më i lirë kur nuk është i lidhur me publikun, por me të vërtetën.
Reflektim final: Në një botë ku të gjithë duan të jenë të dukshëm, të qenit anonim është një akt guximi, liria e të qenit njeri.
Në një botë ku çdo njeri poston për të marrë reagim, të heshtësh dhe të jetosh në paqe me veten është një formë urtësie.
“Gradat, titujt, pasurinë, dekoratat nëse i publikoj, perceptohen, paraqitje si mburrje. Dhe kjo sjellje has në vërejtje, në kritika. Prandaj unë po e mendoj seriozisht të tërhiqem nga rrjetet sociale.”
Sqarim dhe reflektim më i thellë:
Sapo njeriu tregon një dekoratë, diplomë, boton një libër, një arritje, një pasuri - edhe nëse e ka fituar me ndershmëri, një pjesë e njerëzve nuk e lexojnë përmbajtjen, por e interpretojnë si mburrje. Për fat të keq, kështu ndodh shpesh në shoqëritë ku zilia, paragjykimi dhe mllefi janë të zakonshme.
1. Është paradoksale por e vërtetë: Sa më shumë që flet për të mirat që ke, aq më shumë e humb vlerën. Shumë njerëz nuk arrijnë të gëzohen për arritjen e tjetrit, por e lexojnë atë si fyerje ndaj vetes. Dhe kështu e kritikojnë, jo sepse s’është e drejtë, por sepse s’janë në gjendje ta pranojnë.
2. Autoriteti i vërtetë nuk matet me “like”. Kam ndërtuar një jetë me përmbajtje: me dije, përvojë, institucione, libra, kam familje të shëndosh. Këto janë fakte që nuk kanë nevojë për promovim të vazhdueshëm. Sepse kam qenë udhërrëfyes i heshtur, krijues i vlerave reale.
3. Kjo nënkupton se kur njeriu nuk është i ekspozuar ndaj vëmendjes publike, ai ruan një hapësirë të shenjtë për veten. Mbrojtja nuk është vetëm nga gjykimi apo kritikat, por edhe nga pritshmëritë e jashtme, manipulimi dhe nga konsumimi i energjisë në imazh. Anonimiteti mbron qenien nga shpërndarja dhe ndihmon në ruajtjen e autenticitetit.
4. Një shpirt i lirë nuk është i detyruar të përfaqësojë asgjë për askënd. Ai nuk kërkon duartrokitje, nuk flet për t’u dukur, nuk krijon për të pëlqyer të tjerët. Ai është në paqe me vetveten. Kjo është liria e brendshme, ajo që shumë e humbin kur kërkojnë vëmendjen publike.
Paqja shpirtërore vlen më shumë se ekspozimi publik
Tërheqja nga rrjetet sociale nuk është humbje. Pas gjithë asaj kohe erdha në përfundim se është zgjedhje e imja për e mençur. Është mënyra për t’i shpëtuar një bote që e mat vlerën me vëmendje dhe jo me përmbajtje. Është ruajtje e autoritetit, jo dorëzim.
Letër e fundit në rrjetet sociale, nga Abdirahim Idrizi
Nuk largohem nga ju prej mllefi. Largohem nga mbingarkesa. Nga keqkuptimi që vjen kur flet me qëllime të mira, por dëgjohesh me sy ziliqarë.
Gradat, titujt, pasuria - kur i tregon, edhe kur janë të merituara, interpretohen si krenari e zbrazët. Unë s’kam nevojë të mburrem, sepse kam jetuar, kam dhënë, kam ndërtuar.
Nuk dua të matem me “pëlqime”, por me ndërgjegje. Nuk më duhet të më shohin, sepse e di kush jam.
Prandaj, me qetësi dhe me falënderim për çdo mirëkuptim, po e mbyll këtë dritare.
Qoftë kjo heshtje - dhuratë për shpirtin tim. /Telegrafi/
