“Babai i Revolucionit të Gjelbër”: Rrëfimi për shkencëtarin që supozohet se shpëtoi deri në një miliard njerëz nga uria (Foto)

Ekzistojnë një sërë sfidash që peshojnë mbi supet e njerëzve, sidomos atyre që udhëheqin botën dhe sigurimi i furnizimeve ushqimore për të gjithë popullsinë botërore ka qenë gjithmonë një prej tyre.

Dhe një emër i cili ka dhënë një kontribut real në ndihmën drejt çrrënjosjes së urisë globale vlerësohet të jetë Norman Borlaug.

Siç shkruajnë mediat e huaja, përcjell Telegrafi, bëhet fjalë për njeriun, i cili për kontributin e tij në shkencë dhe të ndihmës humanitare, u nderua me çmimin Nobel për Paqe në vitin 1970.

Sipas Wikipedia, Norman Borlaug ishte stërnipi i emigrantëve norvegjezë.

Ole Olson Dybevig dhe Solveig Thomasdatter Rinde, i Feios, një fshat i vogël në komunën Vik, Sogn og Fjordane, Norvegji, emigroi në Dane County, Wisconsin në 1854.

Familja përfundimisht u zhvendos në komunitetin e vogël norvegjezo-amerikan të Saudit, pranë Cresco, Iowa.

Ai lindi në mars të vitit 1914, vetëm disa muaj para fillimit të luftës së parë botërore, në komunën e Saudit, Iowa.

Në 1942, Borlaug mori një Ph.D. në patologjinë e bimëve në Universitetin e Minesotës ku ai u shkollua. Ishte arsimimi i përsosur për atë që ai ishte gati për të bërë më vonë në jetë.

Pas përfundimit të studimeve, Borlaug u angazhua për një kohë të shkurtër nga kompania DuPont në SHBA.

Por shumë shpejt ai pranoi një post të ri, duke u bërë një studiues në një program shkencor që synonte përmirësimin e varieteteve të grurit në Meksikë, përcjell Telegrafi.

Nga viti 1944 deri në vitin 1960, Borlaug punoi në Meksikë.

Ai do të zhvillonte atje një varietet gruri që “e merr veten shpejt” ndaj sëmundjeve dhe që në të njëjtën kohë i jep prodhimet më të mira të kulturave.

Një nga momentet më domethënëse në hulumtimin e Borlaug kishte faktin se varietetet më të larta të grurit ishin shpesh të pasuksesshme, sepse “bishtat” me kokrra gjithnjë e më të mëdha nuk mund të mbështetnin peshën. Kjo është kur Borlaug ndërtoi shumëllojshmërinë e grurit të tij, një çast që paralajmëroi ardhjen e të ashtuquajturit “Revolucioni i Gjelbër” në mbarë botën.

“Në një stacion kërkimor në Campo Atizapan, ai krijoi një lloj gruri të shkurtër (“xhuxh”) që rriti ndjeshëm rendimentet e kësaj kulture. Gruri i shkurtër i Borlaug mund të përballonte rritjen e peshës së kokrrave dhe ishte një element kyç në Revolucionin e Gjelbër në vendet në zhvillim “, shkruan Britannica.com.

Ndërsa metodat e Borlaug-it e përcaktuan kultivimin bashkëkohor të bimëve, varieteti i grurit të ri që ai kishte shpikur me të vërtetë filloi një “udhëtim” në mbarë botën. Përveç grurit, Borlaug më tej ndihmoi në përmirësimin e varieteteve të orizit.

Varietetet e reja arritën në rajone shumë të ndryshme dhe klimat e thata, duke përfshirë Amerikën e Jugut, Afrikën, Lindjen e Mesme, Pakistanin dhe Indinë. Disa nga këto rajone të botës po përjetonin mungesa ushqimore dhe uri.

India u bë një shembull ku shkalla e prodhimit të ushqimit tejkalonte normën e rritjes së popullsisë sapo filloi Revolucioni i Gjelbër.

Vendi jo vetëm që u bë i vend që furnizonte veten me prodhimin e ushqimit, por gjithashtu arriti të fillonte eksportet.

Gjithsesi, kishte edhe mangësi në Revolucionin e Gjelbër, kryesisht në lidhje me keqpërdorimin e pesticideve dhe plehrave.

Megjithatë, është e vështirë të thuhet se sa miliona, shumica e vlerësimeve thonë mbi një miliard, janë njerëzit që janë shpëtuar nga uria falë inovacionit të Borlaug. Kjo është arsyeja pse për përpjekjet e tij ai fitoi një Çmim Nobel për Paqen.

Borlaug u nderua gjithashtu me Medaljen Presidenciale të Lirisë në vitin 1977 dhe me Medaljen Kombëtare të Shkencave në vitin 2004.

Në vitin 1986, Borlaug fitoi edhe Çmimin Botëror të Ushqimit për të nderuar ata që kanë ndihmuar më së miri për të përmirësuar sasinë dhe aksesin në furnizimet globale të ushqimit.

Nga viti 1984 deri në vitin 2009, viti kur ai vdiq, Borlaug punoi si profesor në Universitetin A&M të Teksasit. Instituti Norman Borlaug për Bujqësi Ndërkombëtare është themeluar si pjesë e universitetit.

Aktualisht, popullsia botërore numëron 7.2 miliardë njerëz, që është më shumë se dyfishi i numrit që nga koha kur Borlaug filloi kërkimin e tij në varietetet e grurit dhe orizit.

Dhe vazhdon të thuhet se zhdukja e urisë në botë mbetet një nga sfidat më të mëdha me të cilat ballafaqohet bota sot. /Telegrafi/