“Mallkimi” mbi numrin 9-të të Chelseat ka dekada që sillet – por a do të jetë Aubameyangu i radhës?

Pierre-Emerick Aubameyang ka marrë fanellën e “mallkuar” me numrin 9-të te Chelsea, pas kalimit të tij te gjigantët e Londrës Perëndimore.

Ish-sulmuesi i Arsenalit përfundoi një transferim në ditën e fundit te Blutë nga Barcelona për 12 milionë euro, me Marcos Alonso që shkoi në anën tjetër.

Menjëherë, ai tregoi fanellën e tij të re për kamerat dhe zgjedhjen e numrit në prezantimin e tij.

Lexo po ashtu Aubameyang nuk do të luajë një kohë, Chelsea është në pritje të maskës për nofull pas plagosjes së tij në grabitjen që e pësoi në shtëpi

Por, ajo fanella me numrin 9 ka “dështuar” shumë sulmues të mëdhenj para ardhjes së Aubës.

Rastësisht, gjatë viteve Aubameyang ka mbajtur numrin 14 në Arsenal, numrin 17 te Borussia Dortmund dhe Barcelona, ​​numrin 7 në Saint-Etienne dhe numrin 11 te Monaco dhe Lille.

Për vendin e tij Gabon, për të cilin ai mburret me 30 gola në 72 ndeshje, ai vesh fanellën me numër 9, kështu që ai mund të jetë gati për të thyer këtë mallkim.

Lexo po ashtu Super kompjuteri i FiveThirtyEight parashikon fituesin e Ligës së Kampionëve - disa nga top klubet nuk i kalojnë as grupet

Më poshtë do të shikoni sulmuesit që kishin numrin 9-të në fanellë dhe dështuan ta tregonin veten në Stamford Bridge”

ROMELU LUKAKU, 2021-2022

I paralajmëruar si nënshkrimi që do t’i ndihmonte Blutë të luftonin Man Cityn dhe Liverpoolin për titullin, Lukaku mbërriti për një tarifë 115 milionë euro.

Gjërat nuk funksionuan në atë mënyrë, megjithatë, me sulmuesin gjigant belg që po luftonte me gjendjen e tij fizike.

Trajneri Tuchel e ngriu atë pasi pësoi një krizë para portës dhe nuk mundi të përshtatej me stilin e lojës së taktikanit gjerman.

Ai shënoi vetëm 15 gola në 44 ndeshje, përpara se të dërgohej në huazim te Interi këtë verë për sezonin.

E ardhmja e tij në klub është në ajër për momentin.

CHRIS SUTTON, 1999-2000

Në vitin 1999, Sutton u transferua në Londrën Perëndimore nga Blackburn për një shumë rreth 15 milionë euro, që ishte tejet e madhe në atë kohë.

Ai kishte bërë një emër për veten e tij në Norëich, më pas fitoi titullin me Blackburn, kështu që kishte brum.

Megjithatë, ai luftoi me barrën e çmimit dhe stilit të lojës – duke shënuar vetëm një gol në 39 ndeshje.

Sutton u shit verën e ardhshme te Celtic për 8 milionë euro, ku ai gjeti përsëri formën e tij.

MATEJA KEZMAN, 2004-2005

Ishte viti kur Chelsea fitoi titullin e parë në Ligën Premier, por jo për shkak të këtij sulmuesi.

Në të vërtetë, Kezman kishte disa çizme të mëdha për të mbushur kur ai mbërriti nga PSV në një marrëveshje prej tetë milionë euro.

Por, pasi ai hoqi pjesët e mbrojtjes në kampionatin holandez, ai nuk mund ta përsëriste atë sukses në Londër.

Katër gola në 25 ndeshje më vonë ai u shit te Atletico Madrid.

KHALID BOULAHROUZ, 2006-07

Ndoshta Chelsea po përpiqej të thyente mallkimin në këtë pikë, ose të largonte presionin nga sulmuesit e tyre.

Por, në vitin 2006 ata i dhanë mbrojtësit holandez Boulahrouz fanellën nr.9, pas lëvizjes së tij prej 12 milionë euro nga Hamburgu.

I mbiquajtur ‘Kanibali’, ai nuk arriti të largonte John Terry dhe Ricardo Carvalho.

Lëndimet nuk e ndihmuan kauzën e tij dhe ai bëri vetëm 20 paraqitje para se të huazohej te Sevilla.

STEVE SIDWELL, 2007-08

Ish-lojtari i Arsenalit ishte një nënshkrim i çuditshëm nga blutë.

Pas katër vitesh mbresëlënëse në Reading, ai u rrëmbye nga Jose Mourinho si një transferim i lirë.

Michael Essien dhe Frank Lampard ishin dyshja e mesfushës tek e cila do të kthehej Special One, që do të thoshte se Sidwell bëri vetëm 25 paraqitje para se të shitej te Aston Villa.

Fanella numrin 9 ishte sërish e lirë për një sulmues të ri.

FRANCO DI SANTO, 2008-09

Ishte perspektiva e të rinjve argjentinas Di Santo që kishte fanellën (dhe ëndrrat) e fiksuara mbi të kur Sidëell u largua.

Një nënshkrim prej gjashtë milionë euro nga skuadra kiliane Audax Italiano, qendërsulmuesi thjesht nuk mundi të gjente hapat e tij të mrekullueshëm.

Ai bëri 16 paraqitje, kryesisht si një lojtar me lëvizje të mira, por kurrë nuk dukej sikur të shënonte.

Di Santo u shit te Wigan, një sezon pas një sezoni të dobët me Blackburn në huazim.

FERNANDO TORRES, 2011-15

Tifozët e Chelseat do të argumentojnë se goli i tij kundër Barcelonës në Nou Camp për të vulosur një vend në finalen e Ligës së Kampionëve të vitit 2012, vlente vetëm për tarifën e tij të transferimit prej 59 milionë euro.

Mirëpo, për disa arsye, legjenda e Spanjës nuk mund të vinte kurrë me fanellën e Chelseat.

Dhe nuk ishte futbolli anglez ai që ishte një luftë – sepse gjatë katër viteve në Liverpool ai shënoi 81 gola në 142 ndeshje.

Megjithatë, 45 goditje në 172 ndeshje për blutë ishte një rikthim i dobët për ‘El Nino’.

Fernando Torres nuk mundi të përsëriste formën që tregoi te Liverpooli në Stamford Bridge.

RADAMEL FALCAO, 2015-16

Pas një periudhe katastrofike në Manchester United, Chelsea e dinte se po luante me Falcaon.

Sulmuesi kolumbian mbërriti në formë huazimi me idenë për ta bërë të përhershme lëvizjen nga Monaco në vitin 2015.

Përpjekjet me aftësinë e tij fizike dhe ritmin e lojës e panë atë të kufizuar në vetëm 12 ndeshje.

Më keq akoma, ai shënoi vetëm një gol.

ALVARO MORATA, 2017-18

Një tjetër tarifë e madhe është paguar për sulmuesin spanjoll Morata, i cili mbërriti në vitin 2017 për 65 milionë euro.

Pritej shumë nga ish-ylli i Real Madridit, i cili shënoi 15 gola në sezonin e tij të parë.

Morata madje u përpoq të ndryshonte numrin e fanellës së tij në 29, por gjërat u përkeqësuan në sezonin e tij të dytë me klubin, kur ai shënoi vetëm pesë gola në Ligën Premier.

Sulmuesi u kthye në La Liga me Atletico Madridin në vitin 2019.

GONZALO HIGUAIN, 2019

Ishte nënshkrimi i ëndrrave të Maurizio Sarrit – dhe një sulmues nga i cili dinte të nxirrte më të mirën pasi menaxhoi me të në Napoli drejt suksesit të madh.

Por Higuain, i cili shënoi 91 gola në 146 ndeshje në Napoli tre vjet më parë, ishte një hije e vetvetes së tij të mëparshme në Angli.

Frika për aftësinë dhe ritmin e tij përfundoi të jetë e vërtetë.

Dhe pavarësisht se shënoi dy gola në ndeshjen e tij të tretë kundër Huddersfield, ai nuk mundi të përsëriste formën e tij të golave ​​nga ditët e tij në Serie A.

Gjashtë muaj, 19 ndeshje dhe pesë gola më vonë, ai u kthye në Juventus. Për ironi, shefi i tij ishte sërish Sarri. /Telegrafi/