Poezi nga: Heinrich Heine
Përktheu: Jorgo Bllaci
Nuk di pse jam kaq i hutuar,
Kaq brengë pse kam në gji;
Një prrallëz e kohës së shkuar
S’më hiqet nga mendt kursesi.
Fillon errësohet. Rini
Në heshtje të thellë dremit
Dhe shkëmbin në breg perëndimi,
Me rrezet e fundit, shkëndrit.
Atje, majë shkëmbit të lartë,
Këndon ëmbëlsisht Lorelai;
Dhe petku i shtatit, i artë,
Dhe krehri në dorën e saj.
Papo nëpër t’artën gërshetëz,
Plot hir ajo krehrin kalon.
Dhe kënga magjike, fshehtas,
Gjithë vendin përreth e pushton.
Shastisur prej saj, lundrari
Çan rrjedhën me vrull, po ç’e do:
Nuk sheh që shkëmbinj ka përpara,
Se sytë i mban lart tek ajo!
Tani, unë e di, lumi i gjërë
Mbi të rrjedh me shkulm e vaj.
Dhe gjithë këtë gjëmë e bëri,
Me këngën e saj, Lorelai.
Promo
Reklamo këtuLufta Prigozhin - Putin
Më shumëInvestoni në të ardhmen tuaj – bli banesë në ‘Arbëri’ tani! ID-140
Shitet banesa në Fushë Kosovë në një vendodhje perfekte – 80.5m², çmimi 62,000Euro! ID-254
Ideale për zyre – në qendër të Prishtinës lëshohet banesa me qira ID-253
Bli shtëpinë e ëndrrave tuaja në Prishtinë – ZBRITJE në çmim, kapni mundësinë tani! ID-123
Krijo hapësirën tënde të biznesit – zyre me qira te 4 Llulat – 300€/muaj ID-252
Më të lexuarat
Çfarë tregonte harta dhe ‘plani i Netanyahu për Gazën’?
Çanak: Sulmi në Banjskë, fundi i luftimeve midis Serbisë e Kosovës
Kush i fiton zgjedhjet parlamentare të 9 shkurtit, komentojnë analistët
Çfarë kërkoi Rabiot që frikësoi Juventusin, Milanin dhe klubet në Turqi
Zbulohen top 10 lojtarët më të paguar te Man United - dominohet nga "dështakët"
San Marino merr fitoren e parë pas më shumë se 20 vitesh