Trauma e fëmijërisë mund të lërë efekte afatgjata që nuk zhduken vetë, dhe shprehja "e kaluara është e kaluar" thjesht nuk vlen në këtë rast. Plagët e fëmijërisë mund të rishfaqen vite më vonë, shpesh pa e vënë re vetëdijshme.
Psikiatri Dr. Judith Joseph shpjegon se përvojat e dhimbshme të fëmijërisë mund të formësojnë jetën e përditshme të një të rrituri dhe të rishfaqen në momentet më të papritura. Ajo gjithashtu paralajmëron se reagimet ndaj traumës shkojnë përtej reagimit të zakonshëm "lufto ose ik", pasi ato përfshijnë mekanizma të tjerë - të tilla si ngrirja ose qetësimi i të tjerëve. Ajo thekson disa shenja dhe mënyra se si trauma e fëmijërisë manifestohet në moshë madhore.
Reagim intensiv ndaj stimujve të papritur
Sipas Dr. Joseph, njerëzit që kanë vuajtur nga trauma në fëmijëri shpesh reagojnë tepër edhe ndaj zhurmës më të vogël ose lëvizjes së papritur. Edhe stimujt shumë delikatë mund të shkaktojnë një ndjenjë rreziku. Kjo ndjeshmëri e tepërt lidhet me përvojat traumatike që në moshë të re dhe sinjalizon se sistemi nervor është vazhdimisht në gatishmëri për një kërcënim.
Kënaqësia e tepërt e njerëzve
Dr. Joseph shpjegon se nevoja për t'i kënaqur të tjerët shpesh lind nga një ndjenjë e thellë pavlefshmërie që buron nga fëmijëria. Njerëzit që janë rritur në një mjedis të pasigurt ose kritik mund të zhvillojnë një zakon për t'i qetësuar vazhdimisht të tjerët për të shmangur konfliktin. Ky model sjelljeje bëhet një mënyrë mbijetese në moshën madhore, edhe pse shkel kufijtë personalë.
Shpenzime të tepërta ose sjellje të rrezikshme
Sipas psikiatrit, disa të rritur që mbajnë pasojat e traumave të fëmijërisë janë të prirur ndaj shpenzimeve impulsive ose aktiviteteve të rrezikshme, sepse kërkojnë vazhdimisht një ndjesi adrenaline. Sjellje të tilla ndonjëherë shërbejnë si një përpjekje për të krijuar një iluzion kontrolli ose shpëtimi nga tensioni i brendshëm. Si rezultat, të rriturit mund ta vendosin veten në situata stresuese, me vetëdije ose pa vetëdije.
Hipervigjilencë
Dr. Joseph thotë se hipervigjilenca do të thotë një ndjenjë e vazhdueshme kërcënimi, edhe kur nuk ka rrezik objektiv. Një person mund të ndihet sikur është gjithmonë "në gatishmëri", me bindjen se diçka e keqe mund të ndodhë në çdo moment. Kjo shteron energjinë emocionale dhe e bën të vështirë relaksimin në situatat e përditshme.
Abuzimi me alkoolin
Disa njerëz i drejtohen alkoolit sepse kanë mësuar se i ndihmon të qetësojnë reagimin e tyre të “luftës ose ikjes” kur shkaktohet trauma, thotë Dr. Joseph. Ai shton se nuk është çështje “vullneti të dobët”, por një mekanizmi të mësuar të vetërregullimit që është zhvilluar me kalimin e viteve. Fatkeqësisht, një model i tillë mund të përkeqësojë si shëndetin emocional ashtu edhe atë fizik.
Shpërthime zemërimi
Dr. Joseph shpjegon se edhe stimujt shumë të vegjël mund të shkaktojnë zemërim të fortë tek njerëzit që kanë përjetuar trauma në fëmijëri. Kjo ndodh sepse sistemi nervor e gjykon gabim rrezikun dhe i kushton rëndësi të madhe situatave të vogla. Si rezultat, një person mund të reagojë dhunshëm dhe impulsivisht, edhe kur situata objektivisht nuk e kërkon një reagim të tillë.
