LAJTHITJA

Poezi nga: Giovanni Corona
Përktheu: Maksim Rakipaj

Dhurata pse jemi gjallë, s’është jona.
Asgjë s’kemi tonën, as edhe hamendjen
që na dallon nga një fije bari.
Jeta është shkak me qenë bashkë,
krah njëri tjetrit, në tërë këtë vetmi
të çmendur, në kërkim buzësh,
të vdekur në ndonjë stol, me sy të zbrazët duke këmbëngulur në lajthitjen që jemi gjallë.