Egjiptianët e lashtë përdorën aq shumë bakër saqë e ndotën rëndë portin në piramidat e Gizës

Duke hapur një rrugë poshtë Kajros, disa kilometra larg Piramidave të Mëdha të Gazës, shkencëtarët hasën në vendin ku ndodhej porti i Khufu-t 4600 vjet më parë gjatë ndërtimit të piramidave.

Në këtë port të lashtë, porti më i vjetër i njohur në botë, studiuesit thonë se kanë identifikuar shembullin e parë të madh të ndotjes me metal të shkaktuar nga njeriu. Edhe pse nekropoli i Gizës është i njohur për piramidat dhe mumiet e rrudhura, një studim i ri i botuar në revistën Geology ofron prova të paprecedentë të një aspekti kryesisht të pazbuluar të qytetërimit të lashtë egjiptian: përpunimin e vazhdueshëm të metaleve shekullore.

Zbulimi hedh dritë mbi jetën përtej elitës faraonike dhe princërore të Egjiptit të lashtë, thonë studiuesit.

“Ne do të donim të dinim më shumë për 95 për qind të njerëzve, jo për elitën”, tha Alain Veron, gjeokimist në Universitetin Aix-Marseille të Francës. Ndjenjat e tij i bëjnë jehonë atyre të Christophe Morhange, gjeoarkeolog nga i njëjti institucion, i cili theksoi rëndësinë e të dhënave sedimentare në rindërtimin e rrëfimeve historike.

“Sedimentet janë po aq të rëndësishme sa monumentet”, tha Morhange, duke vënë në dukje rëndësinë e shpeshtë të neglizhuar të tokës nën këmbët tona.

Studiuesit përdorën gjurmues gjeokimikë për të hetuar aktivitetet e përpunimit të metaleve rreth portit antik të Khufu. I vendosur përgjatë krahut tashmë të zhdukur të Nilit pranë rrafshnaltës së Gizës, porti ishte vendimtar për transportin e materialeve dhe ishte vendi i një industrie të madhe veglash bakri.

Ato vegla, disa prej të cilave punëtorët i lidhën me arsenik për qëndrueshmëri më të madhe, përfshinin tehe, dalta dhe shpuese për materialet e punës si gur gëlqeror, dru dhe tekstile. Studiuesit përdorën spektrometrinë e masës plazmatike të çiftëzuar në mënyrë induktive (ICP-MS) për të matur nivelet e bakrit dhe arsenikut, si dhe të aluminit, hekurit dhe titanit, me gjashtë identifikime të karbonit-14 për të krijuar një kornizë kronologjike.

Studimi gjurmoi fillimin e ndotjes së metaleve rreth vitit 3265 para Krishtit, më herët nga sa prisnin studiuesit. Ndotja gjatë kësaj periudhe predinastike sugjeron se pushtimi njerëzor dhe përpunimi i metaleve në Giza filloi më shumë se 200 vjet më herët se sa ishte dokumentuar më parë.

Megjithëse studiuesit kanë gjetur prova të drejtpërdrejta të qytetërimit predinastik në vetëm 13 varre në veri të Gizës, Morhange beson se të dhënat gjeoarkeologjike ofrojnë më shumë të dhëna. Me kaq shumë fokus te piramidat dhe varret e tjera, shpjegoi ai, studiuesit e mëparshëm mund të kenë anashkaluar provat e jetës së mëparshme në vend.

“Do të gjeni vetëm atë që kërkoni”, tha ai, shkruan livescience.

Studiuesit zbuluan se ndotja e metaleve arriti kulmin gjatë ndërtimit të vonë të piramidës rreth vitit 2500 para Krishtit dhe vazhdoi deri në vitin 1000 para Krishtit.

“Ne gjetëm kontaminimin më të vjetër rajonal të metaleve të regjistruar ndonjëherë në botë. Nivelet e bakrit gjatë kësaj periudhe ishin “5 deri në 6 herë më shumë se sfondi natyror”, tha Veron, duke treguar aktivitetin e rëndësishëm industrial lokal.

Andrew Shortland, arkeolog në Universitetin Cranfield në Mbretërinë e Bashkuar, i cili nuk ishte i përfshirë në studim, shprehu shqetësimin për afatin kohor të propozuar.

Pavarësisht kësaj, Shortland pranoi përfundimet më të gjera të studimit mbi ndotjen e metaleve njerëzore në Giza.

Studimi dha një pasqyrë të mëtejshme se si egjiptianët e lashtë u përshtatën me sfidat mjedisore.

Ndërsa Nili u tërhoq dhe porti i Khufu-s u tkurr, përpunimi i metaleve vazhdoi.

Hulumtimi i mëparshëm palinologjik, studimi i kokrrave të polenit, ka treguar se aktiviteti bujqësor u rrit pasi Nili që tërhiqej zbuloi fusha pjellore të përmbytjes. Edhe kur ndërtimi i piramidave në Giza pushoi, përpunimi i metaleve ndoshta vazhdoi të mbështeste aktivitetet në rritje baritore. /Telegrafi/