Tetë të papriturat që janë zbuluar në filmat e animuar, dhe që do iu ndryshojnë mendimet rreth tyre (Foto)

Ne ende kujtojmë pjesën më të madhe të bisedave nga karikaturat tona të preferuara të fëmijërisë, sepse i kemi parë me miliona herë.

Bright Side sjell disa histori të ndryshme nga filmat e animuar, që në fakt duket sikur janë kthyer në të vërteta, duke ndodhur në jetën reale, apo janë frymëzuar nga ngjarjet e tilla për krijimin e tyre, transmeton Telegrafi.

Ky film u bazua në historinë e vërtetë të Hua Mulan, të trajnuar nga babai i saj në artet marciale, hipur në kalë, gjuajtje me shigjetë dhe shpatë. Kur Perandori mobilizoi të gjithë njerëzit në luftë, Mulan shkoi në vend të babait të saj të sëmurë. Në 12 vjet shërbim, ajo mori dekorata të shumta dhe mashtrimi i saj nuk u zbulua asnjëherë.

Kjo në fotografi ishte një person i vërtetë pas Anastasias karikaturë, dhe ajo ishte një vajzë e carit të fundit rus, Nicholas II. Vajza u ekzekutua me pjesën tjetër të familjes mbretërore në vitin 1918. Rreth 30 gra kanë shpallur veten si “Dukesha e Madhe e shpëtuar mrekullisht”, por truket e tyre u ekspozuan.

Në vitin 2006, ndërtimi i një rrokaqiell filloi në një lagje të ‘Seattle’ ku ishte shtëpia e Edith Macefield. Gruaja 85-vjeçare ishte banorja e vetme në zonën që nuk pranoi të largohej nga shtëpia. Asaj iu ofruan një milion dollarë, për të cilën ajo tha se nuk kishte nevojë ose nuk donte para.

Prototioti i Borëbardhës ishte Maria Sophia Margaretha Catharina von Erthal, e lindur në vitin 1729 në kështjellën e lashtë të Lohr am Main. Asnjë portret nuk u la nga zonja, por kalaja tani është një muze ku ruhet “magjia”.

Babai i vajzës e dha këtë pasqyrë si një dhuratë për gruan e tij të bukur. Një mekanizëm i ndërlikuar i shëndoshë është bërë nga artizanët e pasqyrave, dhe në të vërtetë ai “bisedoi” me pronarin e saj.

Pocahontas, në fakt, është një pseudonim i dhënë nga një prijës amerikan në vajzën e tij, Princesha Matoaka (“lum i ndritshëm midis kodrave”).

Në vitin 1607, Pocahontas thuhet se shpëtoi një anglez, John Smith, që të ekzekutohej nga fisi i saj.

Në 1613, ajo u kap nga kolonistët dhe kërkohej një shpërblim. Së shpejti, ajo u martua me mbjellësin e duhanit John Rolfe dhe madje e miratoi krishterimin, duke marrë emrin Rebecca.

Kjo ishte një histori e vërtetë që ndodhi në vitin 1925, kur fshati Nome vuajti nga një epidemi difterike. Balto në jetë ishte një qen/ujk i pastër dhe ai qëndronte në krye të një ekipi që vraponte për 52 milje për të ofruar serum për fëmijët. Shpërthimi u ndal në 5 ditë.

Historia e Baltos është ende duke u mësuar në shkollat e Alaskës, dhe ka një monument për këtë qen trim në Parkun Qendror të Nju Jorkut.

Carlo Lorenzini, autori i tregimit, nuk i pëlqente shumë fëmijët. Për tu dhënë atyre një mësim, ai e bëri karakterin e tij një gënjeshtar të keq, i dënuar në fund për gabimet e tij: ai ishte varur nga një pemë. Megjithatë, lexuesit u dashuruan me Pinokion dhe redaktori i Lorenzinit kërkoi që zana ta “ringjallë” djalin. E cila, siç e dimë, bëri.

Supozohet se karikaturat e fëmijëve kanë më shumë për të treguar se sa vetëm historit të thjeshta për fëmijët? Në filmin “Rruga për në Eldorado”, në një skenë shohim Tulion dhe Chel në një dhomë të vetme. Aty dëgjohen tinguj që shprehin intimitet, dhe pastaj Chel dhe Tulio shumë të kënaqur rrëshqasin mbi njëri-tjetri. Çfarëdo që ata bënë atje, ndoshta nuk është e përshtatshme për t’u treguar fëmijëve. /Telegrafi/