LAJMI I FUNDIT:

KAPAKU I TENXHERES

KAPAKU I TENXHERES

Poezi nga: Charles Baudelaire
Përktheu: Fan Noli

Kudo që vete nëpër tok’ e nëpër det,
Ku klima ngroh, e dielli të ngrin mynxyrë,
Dishepull i Jesujt, a derr pa selamet,
Lipës i humbur, a miliunar i fryrë.

Fshatar a qytetar, i çkafët a tembel,
Me trurin që lëvrin, a që gërret e fle,
Njeriu, lëmsh prej një mysteri teveqel,
Më kot përpjet’ i drithtëruar syt’i ngre.


Dhe qjelli si kube qëndron prej shpelle gufe,
Tavan i ndritur prej një operaje bufe.
Ku çdo xhambaz mi pellk prej gjaku po këcen.

Për mëkatarin tmerr, për murgun shpres’ e murme,
Qjelli kapak po e mbulon tenxheren zhurme
Ku e padukur njerëzi’ e zezë zjen.

Në trend Kultura

Më shumë
Qyteti më i vjetër në botë!

Qyteti më i vjetër në botë!

Kulture
Banesa Kikino, e para në Gjirokastër që i festohet viti i lindjes

Banesa Kikino, e para në Gjirokastër që i festohet viti i lindjes

Kulture
Disa shënime mbi traditën moderne greke

Disa shënime mbi traditën moderne greke

Fjala+
Në nder të Sylvia Plathit

Në nder të Sylvia Plathit

Analiza
NJË PYETJE

NJË PYETJE

Poezi

"Koha e kometës" dhe "Heshtja e Lornës" në Selanik

Kultura
Kalo në kategori