JO MË SI TË TJERËT

Poezi nga: Octavio Paz
Përktheu: Maksim Rakipaj

Një fytyrë e bukur
Si luledelja në diell petalet hap
Kështu dhe ti çfaqesh
Sapo unë i kthej revistës faqen.

Buzëqeshje magjepsëse
Çdo mashkull do binte nën këtë magji,
Oh, bukuri revistash.

Sa poezi janë shkruar për ty?
Sa Dante për ty kanë shkruar, o Beatriçe?
Shumë fantazi janë nxitur
Me bukurinë tënde të sajuar.

Por sot s’do të bëj si të tjerët
Për ty poezi nuk do të shkruaj.
Jo më si të tjerët.

Këtë poezi ia kushtoj atyre femrave
Që bukurinë e kanë në joshjen e tyre,
Në mençurinë
Në karakterin,
Jo në pamje të sajuara.

Kjo poezi është për ju gra
Që si Sheherazadja ngriheni
Çdo ditë keni diçka të re për të rrëfyer,
Që ndryshimit i këndoni,
Që në beteja shpresoni:
Beteja për dashurinë e trupave të bashkuar
Beteja për ndjenjat që përtërihen ditën tjetër
Beteja për të drejtat e shkelura
Ose lufta për mbijetesë dhe një tjetër natë.

Po, për ju që jetoni në një botë dhëmbjesh,
Për ju, yje të ndritshëm në këtë gjithësi që përpara shkon
Për ju, luftëtare të njëmijë e një betejave
Për ty, mike e zemrës sime.

Këtej e tutje, asnjë reviste s’do t’ia hedh sytë
Më mirë natën rri kundroj
Dhe yjet e saj që vezullojnë,
Jo më fotografi, jo më si të tjerët.