Investitori i pasurive të paluajtshme me një pagë vjetore prej 36 mijë dollarë, tregon si blerja e dy shtëpive pothuajse të rrënuara i sollën shuma të majme parash

Një investitor i pasurive të paluajtshme me një pagë prej 36,000 dollarë, e shkallëzuar në 2,400 njësi, pasi bleu dy shtëpi pothuajse të rrënuara me një partner, ndau këshillat e tij kryesore për të filluar një biznes me pak para.

Victor Whitmore bëri investimin e tij të parë në pasuri të paluajtshme në 2003. Pas disa rinovimeve të lehta, ata ishin në gjendje të vendosnin një qiramarrës në pronë dhe ta rifinanconin atë, transmeton Telegrafi.

Ata e përdorën këtë proces disa herë derisa arritën të bëjnë disa prona. Victor Whitmore ishte 12 vjeç kur babai i tij tregoi me gisht një burrë gjatë një mbledhje festash dhe tha: “Ky është një milioner”.

Ai kujtoi momentin sikur të ishte goditur nga njw yll sapo kishte takuar një personazh të famshëm. Ishte ai moment që Whitmore vendosi që edhe ai donte të ishte ‘ai djalë’. Nuk ishte i sigurt saktësisht se si, por imagjinoi se kjo do të thoshte të ishte një pronar biznesi i një lloji.

Sot, ai është bashkëthemelues dhe anëtar menaxhues i Precision Equity, një kompani investimi dhe administrimi në pasuri të paluajtshme, që ai e filloi me partnerin e tij të biznesit, Joel Thompson. Ata janë të specializuar në komplekset e apartamenteve dhe qendrat e shitjes me pakicë.

Edhe pse Whitmore kishte synuar miliona njerëz në një moshë të re, rruga e tij drejt suksesit nuk ishte e drejtë.

Në vitin 2002, ai u diplomua në Universitetin e Phoenix me një diplomë bachelor në sistemet e informacionit të biznesit.

Dhe në vitin 2003, në moshën 27-vjeçare, ishte analist sistemesh për një kompani komunikimi që fitonte rreth 36,000 dollarë në vit, sipas dosjes së tij tatimore të parë nga Insider.

Atij i pëlqente puna, por e dinte se kurrë nuk mund të arrinte pasurinë e brezave me atë rrogë.

Me kalimin e viteve, tregoi një interesim të lehtë për pronat e paluajtshme pasi lexoi “Babai i pasur, babai i varfër” i Robert Kiyosaki.

Më pas, një bisedë kalimtare me një mik, i cili sapo kishte kthyer blerë një pronë dhe kishte arritur fitime, zgjoi më tej interesin e tij.

Në maj 2003, ai hasi në një reklamë në gazetë për dy shtëpi lokale të një familjeje në Tulsa, Oklahoma. Ato ishin të shkatërruara dhe mezi të jetueshme, por ishin të listuara nën 20,000 dollarë.

Whitmore dhe Thompson, të cilët ishin thjesht miq në atë kohë, mblodhën mjaft para për të bërë një ofertë me para të gatshme në të dyja pronat, duke i blerë ato një ditë larg njëra-tjetrës, për një çmim të zbritur prej 17,000 dollarë secila, sipas dokumenteve mbyllëse të shikuara nga Insider.

Whitmore kishte kursyer dy rimbursime taksash dhe disa para nga blerja dhe shitja e orëve të përdorura. Një hua shtesë prej 8,000 dollarësh nga prindërit e tij. Dhe, ata të dy aplikuan për karta krediti të shumta për të hyrë në paradhëniet në para.

Whitmore vlerësohet se përdori rreth 10,000 dollarë nga kartat, të cilat ata i paguanin pasi rifinanconin shtëpitë. Është një lëvizje që ai nuk e rekomandon për shkak të normave të larta të interesit.

Pasi morën pronat, ata bënë disa renovime të lehta, duke përfshirë lyerjen dhe shtrimin e qilimave. Në vend që të vinin në punë një kontraktues të shtrenjtë, ata punësuan një punëtor vendas për të bërë riparime të vogla. Shpenzuan rreth 4.000 dollarë dhe bënë mjaftueshëm për t’i bërë ato të banueshme.

Një muaj më vonë, ata postuan një reklamë “me qira” në gazetën lokale dhe gjetën shpejt një qiramarrës. I ndihmoi që ata pranuan qiramarrësit me një kupon të Seksionit 8, i cili është një program i asistuar nga qeveria që mbulon pagesat e qirasë në emër të familjeve me të ardhura të ulëta.

Ndërsa shumë pronarë priren ta shmangin këtë proces, Whitmore thotë se shpejt u bë një burim i qëndrueshëm i të ardhurave nga qiraja kur ata po ndërtonin portofolin e tyre në ditët e para.

Këto dy pronat e para filluan një efekt topi bore që do të rritej me kalimin e viteve. Ata papritmas patën dy asete monetare që mund t’i çonin në bankë dhe t’i përdornin.

Konkretisht, ato i përdorën për rifinancim me para në dorë. Shtëpitë u vlerësuan me 45,000 dollarë, tha ai, dhe banka do t’u huazonte atyre 80% të kësaj vlere si pjesë e një rifinancimi konvencional me para.

Në një periudhë të shkurtër, ata dyfishuan investimin e tyre. Në mendjen e Whitmore, ai kishte goditur një minierë ari.

Të dhënat e pronave publike të shikuara nga Insajder, tregojnë të dyja pronat e shitura për 57,000 dollarë në vitin 2005.

Në shtator 2003, Whitmore tha se kishin para për të blerë një paketë tjetër me tre shtëpi nga i njëjti shitës për 24,000 dollarë secila në Tulsa.

Pas një rehabilitimi tjetër të lehtë dhe një dere të hapur për kuponët e Seksionit 8, ata tani kishin pesë asete me para. Deri në dhjetor 2003, ata gjithashtu rifinancuan këto prona me vlerësime mbi 50,000 dollarë secila.

Investitorët nuk u rreshtuan për të rrëmbyer pronën në Tulsa Veriore. Ishte një zonë e lënë pas dore me shtëpi të rrënuara. E mira ishte se kishte shumë gurë të çmuar që ishin në një gamë të përballueshme.

“Natyrisht që vjen me shumë dhimbje koke dhe shumë punë për të cilat investitori më me përvojë nuk është i interesuar realisht”, tha Whitmore.

“Por për ne në atë kohë, sapo filluam, nuk dinim ndonjë ndryshim dhe përfundoi në mënyrë fantastike”, shtoi ai.

Prej asaj kohe dhe sot numërojnë shumë prona dhe njihen si biznesmenë shumë të suksesshëm ku shpesh ftohen në panele për t’i këshilluar të rinjtë që synojnë të fillojnë biznese me pak para. /Telegrafi/