DËFRIM I MIRË

Poezi nga: Charles Bukowski
Përktheu: Fadil Bajraj

dëgjo, tha ajo, duke u shtrirë në shtrat, nuk dua
kurrfarë
intimiteti, ta bëjmë atë punë sa më parë, s`dua të thellohem, a e ke të
qartë?

i flaku këpucët e veta me taka të larta…

s`ka gajle, tha ai, duke qëndruar në këmbë edhe më tej, po shtiremi
gjoja se e kemi bërë atë punë, kjo është më së paku intime apo
jo?

ç`hamam do të thuash? pyeti

dua të them, tha ai, se më parë do të
pija.

dhe ia mbushi vetes kupën.

qe natë idiotike në Vegas, iu afrua dritares
dhe
shikonte jashtë në dritat makalushe.

kushedi, mbase je peder? tha ajo, more mos je ndoshta peder
i hamamtë?

mos u bën vesveselike, tha ai.

ç`hamam ke, tha ajo, vetëm për atë që ke humbur në
rulet – jemi vozitur deri këtu vetëm për t`u dëfryer mirë dhe
ja se çfarë bën ti: vetëm pi, këtë ke mundur ta bësh edhe
në
L. A.!

ke të drejtë, tha ai, më pëlqen të jem intim me këtë
hamam shishe.

dua t`më çosh në shtëpi, tha ajo.

jam në shërbimin tënd, tha ai,
nisemi.

ishte njëra nga ato netët kur asgjë s`qe humbur sepse
asgjë
as që qe gjetur dhe derisa ajo vishej, atij i ra një hije
trishtimi,
jo për veten dhe zonjën, por për miliona të tillë
siç janë ai dhe ajo zonjë
derisa dritat ndizen dhe fiken jashtë, gjithçka aq e
rrejshme dhe dëshpëruese.

ajo qe gati, saora: shkojmë në pidh të s`amës nga këtu,
tha.

s`prish punë, tha ai, dhe dolën s`bashku.