POEZI PËR DASHNORIN E LARGUAR PREJ KOHËSH

Poezi nga: Lenore Kandel
Përktheu: Fadil Bajraj

Vetmia është zhiletë
ndërsa unë mund të kulloj gjak deri në vdekje duke të pritur ty

pa ty nata është e zbrazët dhe e pafund
shtrati është tepër i madh
nata është shumë e ftohtë

dashuria dhemb, ti nuk ma the kurrë këtë
kur më puthe