Si mund të lulëzojë shoqëria pas pandemisë?

Ndërsa shoqëria po kërkon të lë pas COVID-19, idetë dhe burimet që na duhen për të përballuar dhe për të pasur sukses do të duken ndryshe nga më parë.

Ne ende nuk e dimë përgjigjen – dhe, në disa aspekte, nuk dimë as pyetjet e duhura për të bërë, raporton bbc.

Kjo është arsyeja pse kemi vëzhguar disa udhëheqës globalë të mendimit, në të cilën do të marrim përgjigje se si do të duket shoqëria post-pandemike.

Dalai Lama

Do të shikojmë se si virusi do të vazhdojë të provojë forcën dhe marrëdhëniet tona mendore, të përkeqësojë pabarazitë ekzistuese në shoqëri, të shtyjë për një qëndrueshmëri më të madhe dhe të kërkojë mënyra të reja që ne të lulëzojmë në vitin 2021 dhe më gjerë, transmeton Telegrafi.

Si qenie njerëzore, të gjithë kemi të njëjtat hidhërime, të njëjtat shpresa, të njëjtat potenciale. Pandemia COVID-19 na ka kujtuar se sa të ndërvarur jemi: ajo që i ndodh një personi së shpejti mund të prekë shumë të tjerë, madje edhe në anën e largët të planetit tonë.

Prandaj, na takon të gjithëve që të përpiqemi të kultivojmë qetësinë shpirtërore dhe të mendojmë për atë që mund të bëjmë për të tjerët, përfshirë ato që nuk i shohim kurrë. E natyrshme është të ndiejmë shqetësim dhe frikë në një kohë kur kaq shumë vuajnë. Por vetëm duke zhvilluar qetësi dhe shikim të kthjellët mund të ndihmojmë të tjerët dhe, duke vepruar kështu, edhe të ndihmojmë vetveten. Në jetën time, unë shpesh kam gjetur se janë sfidat më të vështira që më kanë ndihmuar të fitoj forcë.

Kriza aktuale globale e shëndetit na kujton gjithashtu se ajo që prek familjen njerëzore duhet të adresohet nga të gjithë ne. Zgjidhja e kësaj, si dhe e shumë problemeve të tjera, veçanërisht në lidhje me mjedisin, varet nga bashkëpunimi ndërkombëtar. Në fund të fundit, nëse njerëzimi do të lulëzojë, duhet të kujtojmë se jemi një.

Sandro Galea: Profesor i Epidemiologjisë, Universiteti i Bostonit

Pandemia COVID-19 ishte një dështim i rëndësishëm global, duke nënvizuar mbi të gjitha kufizimet e forcave sociale që prodhojnë shëndetin tonë. Larg shumë njerëz vdiqën shumë se e nevojshme për shkak se sistemet tona të dobëta sociale dhe ekonomike të na kishte predispozuar të shëndetit të dobët për të filluar me.

Pra, çfarë do të thotë kjo për ne si rezultat i coronavirusit? Kjo do të thotë që ne duhet të hedhim një vështrim të gjatë dhe të vështirë në sistemet sociale dhe ekonomike që qëndrojnë në themel të mënyrës se si jetojmë, punojmë dhe luajmë. Kjo do të thotë që ne duhet të pyesim pse ekzistojnë boshllëqe të thella të pasurive midis pasurive dhe pasurive dhe të pyesin pse ne vazhdojmë të kemi një margjinalizim të ngulitur prej kohësh të grupeve racore dhe etnike të pakicave, transmeton Telegrafi.

E rëndësishmja, këto janë probleme sociale, jo ato biologjike. Dhe problemet sociale janë më të vështira për tu trajtuar dhe trajtuar. Por, COVID-19 duhet të na japë arsyet – më në fund – për të mos pushuar derisa të ristrukturojmë botën tonë që të mos ketë shëndetësi dhe shëndetin të mos ketë dhe që ne të investojmë në forca – si strehim i sigurt, shkolla të mira, të jetueshme pagat, barazia gjinore, ajri i pastër, uji i pijshëm, një ekonomi e drejtë – që krijojnë një botë më të shëndetshme.

Man-yee Kan: Profesor i Asociuar i Sociologjisë, Universiteti i Oksfordit

Unë kam drejtuar ekipin tim kërkimor për të hetuar ndikimet e masave të bllokimit në mirëqenien dhe kohën e përdorimit të grave dhe burrave në Mbretërinë e Bashkuar. Ne kemi zbuluar se hendeku gjinor në punën në shtëpi vazhdon, edhe pse të dy gratë dhe burrat kanë rritur punët e shtëpisë dhe kohën e kujdesit menjëherë pas bllokimit.

Sidoqoftë, gratë, veçanërisht nënat, pësojnë një rënie më dramatike të mirëqenies së tyre. Sepse gratë janë mësuar të kenë një ngarkesë më të rëndë sesa burrat edhe para bllokimit. Në të gjithë Amerikën e Veriut, Evropë dhe vendet e Azisë Lindore, gratë bëjnë më shumë punë shtëpiake të papaguara dhe kanë orë pune më të gjata (punë me pagesë dhe pa pagesë) sesa burrat. Këto janë shkaqe dhe pasoja të formave të tjera të pabarazive gjinore, siç janë pabarazitë në pagë, në renditjen profesionale etj.

Megjithëse koha e punëve të shtëpisë u rrit menjëherë pas bllokimit si për burrat ashtu edhe për gratë, ajo ishte në rënie ndërsa përparimi i bllokimit dhe pas lehtësimit të masave të bllokimit. Edhe njerëzit kaluan më shumë kohë në shtëpi gjatë bllokimit, kjo nuk ka gjasa të sjellë më shumë barazi gjinore në ndarjen e brendshme të punës në planin afatgjatë. Me fjalë të tjera, gratë do të bëjnë akoma më shumë punë shtëpie sesa burrat kur të mbarojë pandemia.

Gratë dhe prindërit përjetuan një rënie më të shpejtë dhe më të madhe të mirëqenies psikologjike menjëherë pas bllokimit. Rënia e mirëqenies subjektive nuk u rikuperua pasi masat e bllokimit u lehtësuan në qershor. Kjo nënkupton që pandemia do të ketë ndikime negative afatgjata në shëndetin mendor të njerëzve.

David Blustein: Profesor i Psikologjisë së Këshillimit, Kolegji Boston

Pandemia ka shpërthyer punën për miliona njerëz në të gjithë globin, duke çuar në një periudhë të dhimbshme pasigurie dhe ankthi. Të jesh në gjendje të punosh është thelbësore për shumë aspekte të jetës: mbijetesa, aftësia për të kontribuar dhe arritur, lidhjet shoqërore dhe vetëvendosja.

Unë besoj se kjo krizë po ekspozon ndikimin e mungesës së mbrojtjes dhe mbështetjes për njerëzit që punojnë, e cila tani është me dhimbje e qartë. Për shkak të rrjetës poroze të sigurisë që ka lejuar kaq shumë njerëz në të gjithë globin të përjetojnë ushqim, strehim dhe pasiguri shëndetësore, unë besoj se ky moment ofron një pikë lakimi.

Pritja ime shpresëdhënëse është që pandemia do të inkurajojë një vlerësim serioz se si ka evoluar puna si institucion social, psikologjik dhe ekonomik. Në themel të këtij transformimi është nevoja për ndryshime sistemike që do të sigurojnë punë të arritshme që paguan pagat e jetesës, siguron kujdes shëndetësor dhe ofron kushte njerëzore. Për të arritur këtë qëllim, udhëheqësit dhe qytetarët do të duhet të bëjnë ndryshime thelbësore në mënyrën se si rregullohen organizatat dhe si mbrohen punëtorët. Shpresoj që njerëzit në të gjithë globin të zhvillojnë një lëvizje që vë në plan të parë nevojat e njerëzve ndërsa menaxhojnë rrjetin kompleks të të jetuarit dhe të jetuarit një jetë kuptimplote.

Philip Jonzon Jarl: CEO dhe Bashkëthemelues, Relate

E gjithë ajo kohë e kaluar për të jetuar dhe punuar nga shtëpia me pika të kufizuara shoqërore i ka vënë në provë marrëdhëniet tona romantike. Shumë njerëz kanë kaluar më shumë kohë se kurrë me partnerët e tyre të cilët gjithashtu kanë qenë pika kryesore e ndërveprimit dhe kontaktit shoqëror. Për disa ka qenë një bekim të futesh më thellë në marrëdhënie, por për shumë njerëz ka qenë një zgjim brutal i mungesës së të kuptuarit të njëri-tjetrit ose aftësive të dobëta të komunikimit në marrëdhënie.

Vetëm në Suedi, regjistrat e përbashkët të shkurorëzimit u rritën me 15 për qind midis qershorit dhe korrikut të këtij viti përkundrejt vitit të kaluar, dhe rastet e raportuara të dhunës në familje kanë parë një rritje prej 20 për qind në të gjithë botën.

Për një notë më pozitive, pandemia na ka ndihmuar të vlerësojmë dhe vlerësojmë të dashurit tanë. Marrja e gjithë asaj kohe cilësore së bashku ka qenë një nxitje për shumë njerëz dhe njerëzit po zbulojnë ndikimin pozitiv që një nivel më i lartë i intimitetit emocional në marrëdhëniet e ngushta mund të ketë në mirëqenien tonë, me një gatishmëri të shtuar për të investuar më shumë në marrëdhëniet tona private.

Ne kemi nevojë urgjente për të ndryshuar “status quo” dhe për të riformuar përparësitë e shoqërisë për ta vendosur mirëqenien në zemër të gjithçkaje që bëjmë – Ruth Sutherland. /Telegrafi/