Portretet individuale nisën të bëhen kah fundi i Mesjetës. Në to shiheshin princërit e sundimtarët, ushtarakët që donin të shprehnin autoritetin dhe ta bënin të njohur pushtetin e tyre (Sigismondo Pandolfo Malatesta). E, disa donin të dukeshin edhe joshës (Maurce de Saxe).
Tendencat e tilla, për të shprehur autoritet e pushtet, më vonë u adaptuan nga biznesmenët (Louis-François Bertin). Por, ishin edhe vet artistët ata insistonin në këtë paraqitje, si Eugene Delacroix apo Jean-Auguste-Dominique Ingres.
Në mesin e pikturave që mund të shihen më poshtë, janë edhe ato që shprehin momente të rëndësishme të historisë, siç është Etienne Marcel - luftëtar i rëndësishëm i Luftës Njëqindvjeçare anglo-franceze - si dhe frika dhe ndjesia e mirë e zbatimit të detyrës nga revolucionarja Charlotte Corday që vrau jakobinin Jean-Paul Marat.
Portreti i Sigismondo Pandolfo Malatestas, 1450 (punuar nga: Piero della Francesca)
Portreti i Hermann Moritz Graf von Sachsenit (i njohur si Marechal de Saxe), 1748 (punuar nga: Maurice Quentin)
Portreti i Louis-François Bertinit, 1832 (punuar nga: Jean-Auguste-Dominique Ingres)
Portreti i turkut me turban, 1826 (punuar nga: Eugene Delacroix)
Jupiteri dhe Tetida, 1811 (punuar nga: Jean-Auguste-Dominique Ingres)
Provosti i tregtarëve, Étienne Marcel, dhe dofini Sharl, 1879 (punuar nga: Lucien Melingue)
Charlotte Corday, 1860 (punuar nga: Paul Jacques Aime Baudry)
/Telegrafi/
