NJERIU PRANDAJ ËSHTË NJERI

Poezi nga: Robert Burns
Përktheu: Maksim Rakipaj

Në qofsh i ndershëm por varfanjak
Kryet mbaj lart dhe jo vetëm kaq;
Të vjen anës skllavi frikacak,
Duhet guxim dhe jo vetëm kaq!
Për kaq po dhe jo vetëm për kaq.
Mundimet na sterrosin, vërtet
Dhe sërën paraja na i jep,
Por njeriu mbetet ar i vërtetë.

Të hamë dhe të pimë na jep,
Por edhe veshmbatjet, gjithsesi
Lloshit mëndafsh e venën ia zgjedh;
Ama njeriu mbetet njeri,
Për kaq edhe për gjithçka tjetër,
Xhinglat xhingla mbeten, sidoqoftë
I ndershmi, n’ësht’ i varfër e thotë
Dhe mbetet mbi të gjithë në botë.

Bën birbon të shitet për zotni,
Dhe ngrefet si të jetë vërtet;
Qindra lëvdojnë fjalën e tij,
Por është veç një kaqol i shkretë,
Për kaq edhe për gjithçka tjetër,
Me titujt, medaljet që ky mban,
I mënçmi thotë “ky po le nam”
Dhe gajaset me këtë të shkretë.

Një princ mund të jetë padyshim,
Markez, dukë, apo gjithçka tjetër,
I ndershmi qëndron më lart prej tij,
Nuk bën nga këto gjëra pa vlerë!
As këto, as edhe gjë tjetër,
As për dinjitet, as për ç’të jetë;
Me mënd në vënd, krenaria ka vlera
Dhe qëndron më lart se shumë të tjera.

Të lutemi pra, ardhtë ajo kohë,
(Dhe njësoj për gjithçka tjetër ardhtë),
Që Mendja dhe Vlerat në këtë botë,
Sjellshin gjithçka në rrugë të mbarë.
Për atë, këtë dhe gjithçka tjetër,
Që njerëzia në botën mbarë,
Për njeri tjetrin qofshin vëllezër.