Nike feston ditëlindjen e 60-të, si u ndërtua perandoria multi-miliardëshe e atleteve sportive

Ndërsa marka e këpucëve dhe veshjeve feston ditëlindjen e saj të 60-të, le t’i hedhim një sy artikullit të revistës Forbes për bashkëthemeluesin e Nikes, Phil Knight.

Më 25 janar të vitit 1964, Phil Knight dhe William Bowerman themeluan kompaninë Blue Ribbon Sports, dedikuar këpucëve për vrapim, e cila do të riemërohej Nike në vitin 1971.

Sot, kompania është një gjigant i vërtetë, me të ardhura prej 51 miliardë dollarësh në vitin e kaluar fiskal, një kapital tregu prej 154 miliardë dollarësh dhe një pozicion dominues në tregun global të atleteve.

Duke filluar me John McEnroe në vitin 1978, atletë si Michael Jordan dhe Tiger Woods e kanë bërë markën sinonim të suksesit si në fushë ashtu edhe jashtë saj. Knight e ka rritur pasurinë e tij në rreth 40 miliardë dollarë dhe është renditur i 18-ti në listën e amerikanëve më të pasur për vitin 2023.

Megjithatë, ngritja e Nike ka qenë jo pak mbresëlënëse. Kompania filloi me ambicie modeste si distributore e këpucëve japoneze, Onitsuka Tiger në Shtetet e Bashkuara. Por, lëvizjet e marketingut në vitet 1970 dhe fillimin e viteve 1980 e ndihmuan Nike të tejkalonte markat më të njohura të atleteve si Converse, të cilat më në fund e bleu në vitin 2003.

Knight dhe Nike u shfaqën për herë të parë në revistën Forbes gjatë asaj rritjeje, më 23 nëntor të vitit 1981.

E diel, 25 tetor. Do të jetë një ditë e mrekullueshme për Philip H. Knight, 43-vjeçarin bashkëthemelues dhe presidentin e Nike Inc., kompania e veshjeve sportive. Knight pozicionohet para televizorit.

Mëngjes: shikon televizionin ABC. Alberto Salazar thyen rekordin botëror në maratonë në New York.

Herët pasdite: kalon në NBC. Dallas Cowboys ndal Miamin në një kthesë dramatike 28-27.

Mbrëmje: Kthehet në ABC për Serinë Botërore. Dodgers trondit Yankees 2-1 në shtëpi në saje të Steve Jaegerit.

Knightit, ish-atlet i Universitetit të Oregonit, nuk iu gëzua menjëherë fitoreve të Salazarit, vijës mbrojtëse të Dallasit ose Dodgers.

“Zemra i bëhet mal” pas ekspozimit të atleteve Nike, të veshura nga Salazar, e gjithë mbrojtja e Dallasit dhe gjysma e Dodgers, duke përfshirë heroin Jaeger.

Strategjia e publicitetit të Knightit dha rezultat. Ndoshta deri në 100 milionë shikues panë pjesë të këtyre tre ngjarjeve sportive televizive.

Miliona njerëz do t’i shohin fotot në gazetën e ditës së ardhshme ose në revista si Sports Illustrated.

E gjithë kjo për 3 për qind të shitjeve të Nike, të cilat kompania ia dedikon promovimeve, duke përfshirë arritjen e marrëveshjeve me sportistë elitarë.

“Një reklamë me faqe të plotë në Sports Illustrated kushton rreth 50 mijë dollarë”, mburret Knight, i cili kishte veshur një palë atlete të hijshme argjendi.

“Por si thua për kopertinën e Sports Illustrated? Nuk mund ta blesh kopertinën”, deklaroi ai.

Ndoshta ju nuk mundeni, por mundet Nike. “Sekreti i biznesit”, shpjegon Knight, “është t’i bësh ato lloj atletesh që do t’i mbathnin atletët profesionistë dhe më pas pjesa tjetër është histori”.

Atletët profesionistë veshin Nike (shqiptohet NAI-KEE dhe emërohet sipas perëndeshës greke të fitorës). Atletët amatorë ndjekin, duke dashur të imitojnë heronjtë e tyre. Baza zgjerohet duke përfshirë adoleshentët, fëmijët dhe njerëz të profesioneve të tjera.

Nike ka dhjetëra atletë nën kontratë, duke përfshirë yllin e tenisit, John McEnroe dhe yllin e bejsbollit, Nolan Ryan, për kushte që ndryshojnë nga disa palë atlete dhe shuma modeste parash deri në shuma të larta – Knight nuk do të thotë sa – dhe përqindje nga shitjet e atleteve.

Nike me bazë në Beaverton, Oregon ka një kurbë të fitimit të shitjeve që duket si Mount McKinley, ndërsa kthimi i kapitalit ka ndryshuar nga 45-85 për qind në vit. Pesë vjet më parë, të ardhurat ishin 29 milionë dollarë. Në vitin fiskal 1981, i cili përfundoi më 31 maj, ato ishin 458 milionë dollarë dhe analistët vlerësojnë se do të arrijnë në 650 milionë dollarë këtë vit. Fitimet neto për aksion në të njëjtat periudha ishin 9 cent, 1.52 dollarë dhe këtë vit vlerësohen në 2.20 dollarë. Shitjet u rritën me 72 për qind në tremujorin e parë të vitit 1982, ndërsa fitimet gati u dyfishuan në 80 cent për aksion.

Nike, firmë amerikane në një zonë që mund të ishte dominuar nga kompani të huaja, e bëri suksesin të dukej aq i lehtë sa hedhja me parashutë në Hënë falë brezit sipërmarrës të Knight. Ndërsa të tjerët në programin MBA të Stanford-it në 1963 shkruanin ese për elektronikën, Knight po shkruante për këpucët atletike.

Ai supozoi se japonezët, me fuqinë punëtore të lirë, mund t’i kalonin prodhuesit dominues të Evropës. Pas diplomimit, Knight importoi vetë disa qindra palë këpucë japoneze Tiger. Ai krijoi një partneritet me trajnerin e tij në Oregon, William J. Baurman, i cili kishte vite që eksperimentonte me modelet e këpucëve atletike. Ndërsa Knight punonte si kontabilist në Coopers & Librand gjatë ditës, ai shiste këpucë japoneze vrapimi gjatë natës dhe fundjavave, kryesisht ekipeve sportive të shkollave.

Gjithçka tjetër është histori.

Në vitin 1972, kur Knight tashmë punonte me kohë të plotë, ai dhe Baurman filluan të kontraktonin prodhimin e dizajneve të tyre në fabrikat në Lindjen e Largët. Rritja, e nxitur nga obsesioni i Amerikës për shëndetin, nuk ka të ndalur. Nike doli vitin e kaluar në bursë, duke e lënë Knight me 46 për qind të aksioneve në kompani dhe një pasuri prej 215 milionë dollarësh. Baurman, 70 vjeç, shiti shumicën e aksioneve dhe sot zotëron 2 për qind të kompanisë – me vlerë vetëm 9.5 milionë dollarë.

Kërkesa për atlete Nike ishte aq e lartë sa 60 për qind e klientëve të saj porosisin paraprakisht për të marrë një zbritje në çmim dhe kushtet e pagesës, por më e rëndësishmja, një garanci për dorëzim gjashtë muaj më vonë. Kjo kursen kohën e planifikimit të prodhimit të Nikes, duke qenë se 85 për qind e atleteve të tyre vijnë nga Lindja e Largët dhe redukton kostot e ruajtjes. Nike gjithashtu mbajti në minimum investimet në impiante dhe pajisje ndërsa huazoi prodhimin. Knight mbështet vëllimin e saj të shitjeve prej më shumë se gjysmë miliardë dollarësh në një bazë kapitali prej 97 milionë dollarësh.

Nike po bën një depërtim të shpejtë në tregun e atleteve dhe veshjeve për fëmijë – çdo gjë nga pantallonat e shkurtra sportive me marka të njohura deri te çantat – ku rivali gjerman Adidas bën rreth 40 për qind të shitjeve të tij. Në Nike, veshjet përbëjnë vetëm 8 për qind të shitjeve. Por, Knight synon 30 për qind në pesë vitet e ardhshme, ndërkohë që do të pushtojë tregun e atleteve të Evropës Perëndimore, që ai vlerëson se është po aq i madh sa ai vendas.

Sa do të zgjasë kjo te Nike?

Intensiteti i saj është befasues. Forbes pyeti 150 nxënës të shkollave fillore në zonat e klasës së mesme të Dallas, Lake Highlands, se cilat ishin atletet e tyre të preferuara. Pa përjashtim, ata renditën në fillim Nike, duke theksuar shpesh statusin e saj si atlete të shtrenjta dhe me stil.

Knight nuk është një amator. Ai e kupton se pasioni për modën do të shuhet nëse nuk e mbani flakën e ndezur. Sapo një nga 140 modelet kryesore të Nike tregon shenja rënieje, Knight e zëvendëson atë me një tjetër. Dhe ndonjëherë miqtë e tij në media e ndihmojnë.

“Disa vite më parë, ne kishim atlete që po bënte favore”, kujton Knight. “Pastaj një natë Farrah Fawcett u shfaq në Charlie’s Angels e veshur me ato atlete ndërsa ajo ishte në një skateboard gjatë skenës së arratisjes. Brenda pak javësh, shitjet e atyre atleteve u dyfishuan”.

Gjëja qesharake është se ajo nuk ishte as nën kontratë. Ajo ndoshta ka parë John McEnroe duke i veshur ato në televizion. /Telegrafi/