Drama “Anora” ka fituar çmimin më të madh të natës, duke marrë çmimin kryesor për “Filmin më të mirë”.

Kjo fitore vjen pas fitores të aktorës Mikey Madison në kategorinë ‘Aktorja më e mirë’ dhe regjisorit Sean Baker, i cili ka fituar në tri kategori, përfshirë çmimet ‘Regjisori më i mirë’, ‘Kolona zanore më e mirë’ dhe ‘Montazhi më i mirë’.

“Ne e bëmë këtë me shumë pak para, por me gjithë zemrat tona”, tha Samantha Quan, producente e filmit, gjatë fjalimit fitues.

Në moshën 25 vjeçare, Mikey Madison ka fituar tashmë një ‘British Academy Film Award’ dhe një ‘Independent Spirit Award’ për performancën e saj si personazhi kryesor në filmin “Anora”.

Tani, aktorja amerikane mund të shtojë një “Oscar” në këtë listë të pasur çmimesh. Madison ka fituar çmimin për ‘Aktoren më të mirë’, si një nga çmimet më të rëndësishëm të natës.

Për të luajtur rolin e “Anora”, një punëtore seksi e re nga Brooklyn, Madison mësoi të flasë rusisht dhe të imitojë theksin e rëndë të Brighton Beach që përdor personazhi i saj në film. Ajo gjithashtu kaloi rreth pesë muaj duke u trajnuar për të bërë “punonjëse seksi”, për të luajtur rolin e saj sa më autentikisht.

Ajo mundi konkurrentet Demi Moore dhe Fernanda Torres për të fituar këtë kategori sonte.

Sean Baker ka fituar çmimin e regjisorit më të mirë në “Oscars 2025”, duke lënë pas edhe vet Brady Corbet të filmit “The Brutalist”.

Baker u nderua me këtë trofe për dramën e tij të çuditshme por të përzemërt për një punëtore seksi në Bruklin, e cila martohet me djalin e një oligarku rus.

Regjisori i New Jersey shpesh ka bërë kronikë për jetën e atyre që janë në margjina – dhe ndërkohë që filmat e tij janë vlerësuar nga kritika, vetë Baker nuk ishte nominuar kurrë për një “Oscar” për regjinë, aq më pak për ta fituar, deri sonte. Kjo ndryshon tani, me një fitore të madhe në një kategori konkurruese.

Vitin e kaluar, filmi i Baker, “Anora” fitoi Palmën e Artë prestigjioze në Festivalin e Filmit në Kanë, duke e bërë atë regjisorin e parë amerikan që fiton çmimin që nga viti 2011.

Njëzet e dy vjet më parë, Adrien Brody fitoi “Oscar” për aktorin më të mirë. Sonte, ai e bën përsëri.

Brody merr në shtëpi statujën e artë për rolin e tij në “The Brutalist”, një dramë historike rreth një arkitekti të fundit që i mbijeton Holokaustit, vetëm për t’u përballur me antisemitizmin, varësinë nga droga dhe dhunën në Shtetet e Bashkuara. Roli i dha atij edhe një çmim “Golden Globe”.

Me fitoren e tij sonte, Brody, 51 vjeç, mbetet rekordmeni për aktorin më të ri që ka fituar ndonjëherë kategorinë e aktorit më të mirë. Në vitin 2003, në moshën 29-vjeçare, ai mori trofeun për rolin e tij në “The Pianist”, në të cilin ai luajti gjithashtu një artist hebre që luftonte për t’i mbijetuar Holokaustit.

“The Brutalist” ka fituar çmimin për kolonën zanore mëtë mirë, pas fitores së tij në të njëjtën kategori në British Film Academy (BAFTAs).

Kompozitori Daniel Blumberg krijoi një kolonë zanore që mbështetet fort në artin e katër pianistëve të veçantë. Me ritmet e pasura perkusive dhe përdorimin e instrumenteve të metalikëve si trumbetat, ai synon të sjellë tingujt e ndërtimit.

Filmi, pas të gjithash, ndjek një arkitekt brutalist ndërsa realizon një nga veprat e tij më të mëdha: një qendër komuniteti në Pensilvani, që nderon Holokaustin.

“Kam qenë artist për 20 vjet tani, që kur isha adoleshent”, tha Blumberg, përpara se të shprehte falënderimet e tij të sinqerta për regjisorin e “The Brutalist”, Brady Corbet. “Kur takova Brady-n, e gjeta shpirtin tim artistik”.

Drama historike braziliane “I’m Still Here” ka marrë çmimin kryesor në kategorinë e filmave ndërkombëtarë.

Me regji të Walter Salles, filmi është një nga filmat e rrallë në gjuhë të huaj që njihet gjithashtu me një nominim në kategorinë e filmit më të mirë.

“I’m Still Here” tregon historinë e vërtetë të Eunice Paiva, një avokate e të drejtave të njeriut dhe nënë e pesë fëmijëve, burri i së cilës u arrestua nën diktaturën ushtarake të Brazilit në 1971. Ai nuk u pa më kurrë.

Filmi është bërë një gur prove kulturor në Brazils, ku është filmi i katërt me fitimin më të madh në historinë e vendit. Presidenti Luiz Inácio Lula da Silva madje ka cituar filmin në komentet e tij publike.

Artisti uellsian Lol Crawley sjell në shtëpi “Oscar”-in për ‘Kinematografinë më të Mirë’ për punën e tij në dramën historike “The Brutalist”.

“The Brutalist” u xhirua në vetëm 33 ditë, me një buxhet prej rreth 10 milion dollarë. Kjo është fitorja e parë e natës dhe e para për Crawley.

Ai falënderoi regjisorin e tij Brady Corbet.

“Faleminderit Brady që më besove, që më lejove të lundroj afër buzës dhe më ofrove dorën nëse bie ndonjëherë brenda. Faleminderit Brady që kuptove se diamantet më të pasura janë gjithmonë më të vështirat për mua dhe që më qëndrove pranë nëse dështoj ndonjëherë”, tha Crawley.

Filmi i regjisores holandeze Victoria Warmerdam dhe partnerit të saj, prodhuesit Trent, ka fituar një ‘Oscar’ për kategorinë “Best Live Action Short Film”, me filmin surreal “I’m Not a Robot”.

Nëse keni hasur ndonjëherë një test CAPTCHA në internet — që ka për qëllim të testojë nëse një vizitor në një faqe interneti është njeri apo robot — atëherë e kuptoni frustrimin që qëndron pas këtij filmi të shkurtër.

Warmerdam tregon historinë e një producenti muzikor që vazhdimisht dështon në testet CAPTCHA, duke e çuar atë të pyesë nëse ajo është, në të vërtetë, një robot. Rezultati është një pamje shqetësuese e një bote ku ndarja mes njerëzve dhe kompjuterëve mund të jetë më e vogël se sa mendojmë.

Krimbat gjigantë që fluturojnë në një det me rërë. Një skenë lufte gati bardh e zi mes aktorëve Austin Butler dhe Timothee Chalamet.

Për pamjet e tij mahnitëse, përvëluese, epika fantastiko-shkencore “Dune: Part Two” ka fituar sonte në Academy Awards çmimin “Efektet pamore më të mira”.

Paul Lambert, Stephen James, Rhys Salcombe dhe Gerd Nefzer e pranuan çmimin në emër të filmit.

Filmi “Dune: Part Two” i regjisorit Denis Villeneuve ka fituar çmimin për zërimin më të mirë në “Oscars 2025”.

Gareth John, Richard King, Ron Bartlett, dhe Doug Hemphill ngjitën skenën për të marrë çmimin për këtë film, i cili ka mahnitur audiencat anembanë botës me prodhimin e tij të fuqishëm dhe emocionues të tingujve shkencorë të fantastikës.

Kjo është një fitore që do të krijojë një jehonë të madhe. “No Other Land”, një film që ka pasur vështirësi për të gjetur një distributor në ShBA, ka fituar çmimin për “Filmin Dokumentar më të Mirë”.

Filmi tregon historinë e një djali të ri palestinez, Basel Adra, një nga regjisorët e filmit, i cili dokumenton shkatërrimin e qytetit të tij Masafer Yatta, në Bregun Perëndimor të okupuar, nga kolonët izraelitë.

Pasi asnjë distributor nuk e pranonte për shfaqje, krijuesit e filmit organizuan një shfaqje njëjavore në Lincoln Center në nëntor, për t’u kualifikuar për çmimet e “Oscars”.

Molly O’Brien dhe Lisa Remington fitojnë çmimin për “Filmin Dokumentar më të Mirë të Shkurtër” për “Only Girl in the Orchestra”

Gjiganti i transmetimeve Netflix ka fituar një Oscar për “Filmin Dokumentar më të Mirë të Shkurtër” me filmin “The Only Girl in the Orchestra”.

Regjisorja Molly O’Brien përdor këtë film të shkurtër për të portretizuar xhajen e saj, Orin O’Brien, një nga kontrabasistet më të njohura amerikane, dhe për shumë vite, gruan e vetme që ka performuar në Filharmoninë e New York-ut. Filmi ndërthur pamje dokumentarike nga e kaluara e Orin dhe jetën e saj aktuale në pension, tani në moshën 87 vjeçare.

Kënga “El Mal” nga filmi muzikor “Emilia Perez” ka triumfuar në kategorinë e këngës më të mirë origjinale, duke sjellë një fitore të rëndësishme për kompozitorin Clément Ducol, kantautoren Camille dhe regjisorin Jacques Audiard.

Në film, kënga interpretohet nga Zoe Saldaña gjatë një mbrëmje gala luksoze, ku personazhi i saj sfidon hipokrizinë që e rrethon. “El Mal” është një kritikë e ashpër ndaj politikanëve dhe elitave të biznesit, të cilët pasurohen përmes shfrytëzimit dhe dhunës, por paraqiten si filantropë dhe bamirës. Kënga dallohet për stilin e saj të veçantë – një interpretim të mprehtë dhe të përshpirtur, thuajse në formën e një rap-i të pëshpëritur.

Ky është “Oscar”-i i parë për Audiard, një nga regjisorët më të dekoruar të Francës.

Filmi “Wicked” ka triumfuar në kategorinë “Best Production Design”, me Nathan Crowley dhe Lee Sandales që ngjitën skenën për të marrë çmimin prestigjioz. Dyshja, e cila punoi në dizajnin dhe dekorin e setit, falënderoi ekipin e tyre dhe të dashurit për mbështetjen në një fjalim të shkurtër, por emocional.

Para ndarjes së çmimit, aktori Ben Stiller e nisi prezantimin me një moment unik: ai u shfaq gjysmë i dukshëm nga një ashensor i bllokuar nën skenë, duke theksuar në mënyrë humoristike rëndësinë e dizajnit të produksionit në krijimin e magjisë në film.

Filmi “Anora” i regjisorit Sean Baker fiton edhe çmimin “Montazhi më i mirë”, fitorja e dytë e natës.

“Anora” gjithashtu fitoi Palmën e Artë në Festivalin e Filmit në Kanë.

“Zot, nëse e ke parë atë pamje, e ruajta këtë film në editim. Më besoni, ai drejtor nuk duhet të punojë më kurrë”, tha Baker, duke iu referuar vetes. Ai drejtoi, shkroi dhe montoi filmin.

“Unë e konsideroj montazhin si gjysmën e regjisë sime dhe një të tretën e skenarit tim. Pra, kjo do të thotë gjithçka. Është një vërtetim i vërtetë për mua”, tha ai.

Nuk ka asgjë për t’u habitur këtu! Zoe Sandaña ka përfunduar sezonin e saj të çmimeve me një “Oscar” për ‘Aktoren më të Mirë në rol dytësor’.

Aktorja 46-vjeçare dominikane-amerikane e vuri në provë stërvitjen e saj si kërcimtare në rolin e saj si avokatja e frustruar Rita në filmin muzikor “Emilia Perez”.

Performanca e vetë-siguruar e Zoes në “Emilia Perez” i kishte fituar tashmë çdo nder të madh të saj këtë sezon çmimesh. Para “Oscar”-it të mbrëmjes së sotme, ajo kishte fituar një “Golden Globe”, një “Screen Actors Guild Award”, një “Critics’ Choice Award” dhe një BAFTA për performancën e saj.

Duke dalë nga një skenë e errët me një fustan të kuq, aktorja Margaret Qualley ka nisur një dedikim për serialin “James Bond”, i cili së fundmi u shit nga familja e Barbara Broccoli dhe Michael G Wilson në Amazon.

Lisa nga grupi K-pop BlackPink më pas performoi këngën me temë “Live and Let Die”, ndërsa Doja Cat performoi një tjetër klasik të Bond, këngën “Diamonds Are Forever”.

Këngëtarja Raye, arriti notat më të larta me këngën tematike për filmin e Bond të vitit 2012. “Skyfall”.

Filmi i parë i Bond-it u shfaq premierë 62 vjet më parë në vitin 1962 dhe seriali ka qenë një element kryesor i Hollywooditt që atëherë, duke fituar mbi shtatë miliardë dollarë.

Por seriali është kritikuar për kryerjen e stereotipave gjinore, me vajzat e tij Bond që shpesh janë përshtatur si karamele për spiunin mashkull të parezistueshëm.

Filmi horror “The Substance” ka fituar tashmë një çmim BAFTA për grimin dhe flokët më të mirë. Tani, filmi përsërit të njëjtin sukses edhe në “Oscars” duke fituar të njëjtin çmim.

“The Substance” ishte kryesuesi në këtë kategori, me transformimin e tij dramatik, pesë-fazor të yllit Demi Moore nga një aktore në moshën e mesme në një version të lodhur dhe të kërrusur të vetes. Filmi përfundon me Moore si një përbindësh i tmerrshëm i përbërë nga pjesë të trupit të bashkuara. Filmi është një kritikë e standardeve të bukurisë gërryese të industrisë së filmit.

Pierre-Olivier Persin, Stephanie Guillon dhe Marilyne Scarselli marrin “Oscar”-in në shtëpi në emër të “The Substance”.

“Faleminderit të gjithë ekipit tim sepse kërkon një fshat”, tha Persin nga skena.

Regjisori Peter Straughan – që përfaqëson filmin “Conclave” – sapo ka marrë “Oscar”-in për skenarin më të mirë të përshtatur.

Filmi u bazua në një roman të vitit 2016 me të njëjtin emër, i cili gjurmonte marrëdhëniet në prapaskenë të një kolegji kardinalësh katolikë, të cilët janë të ngarkuar me emërtimin e Papës së ardhshme.

Megjithatë, Straughan nuk është i panjohur për “Oscars”. Më parë ai fitoi një nominim në të njëjtën kategori për punën e tij në filmin e vitit 2011, “Tinker Tailor Soldier Spy”.

Skenari më i mirë origjinal ishte një garë e ngushtë – por regjisori Sean Baker sapo ka shënuar një tjetër fitore për dramën e tij “Anora”.

Filmi, i cili tashmë mori nderimin më të lartë në Festivalin e Filmit në Kanë, tregon historinë e një punonjëseje seksi ruse-amerikane, e cila nis një martesë të nxituar me djalin e një oligarku rus – vetëm për ta gjetur veten përballë reagimit të vetëm.

Historia është pjesërisht komedi, pjesërisht tragjedi. Baker i lindur në New Jersey ka thënë se ai ishte frymëzuar për të shkruar historinë nga një sërë ndikimesh, duke përfshirë filmin e Federico Fellinit Nights of Cabiria dhe librin Modern Whore.