Rrëfimi i Leo Messit për ‘France Footbal’ pasi fitoi ‘Topin e Artë’ – nga jeta si i ri te Barcelona, te krahasimet me Maradonan dhe gara me Ronaldon

Leo Messi ngriti “Topin e Artë” të shtatë të tijin të hënën, duke vazhduar të rrisë rekordin e tij individual, i cili duket gjithnjë e më i vështirë për t’u arritur.

Ky vit ishte një nga më të afërt në garën për t’u shpallur lojtari më i mirë në botë, por argjentinasi ia kaloi Robert Lewandowskin dhe Jorginhos në votat që mori.

Është hera e parë që ai e fiton trofeun e çmuar individual jashtë klubit ku u formua, FC Barcelona.

Parisi , qyteti ku ai luan aktualisht, ishte dëshmitar i çmimit të tij të fundit. France Football, revista që jep Topin e Artë, ka intervistuar Messin pasi fitoi çmimin e tij të shtatë.

Të jesh Messi në baza ditore

“Kam 34 vjet që jam Messi, kështu që kam filluar të mësohem. Jam i kënaqur me gjithçka që ndodhi, edhe pse ndonjëherë më duhet të pranoj se do të doja të kaloja pa u vënë re, të shijoja jetën me familjen time pa më njohur njerëzit. Unë, nuk ankohem. Përkundrazi, është gjithmonë bukur të marrësh një kompliment, një buzëqeshje ose dikush që më kërkon një foto. Jam mësuar me këto dhe për mua është bërë normale. Pra, shumë mirë”.

Modestia

“Unë vij nga një familje e klasës punëtore, babai im punonte gjithë ditën dhe ne jetonim në një lagje mjaft modeste. Por nuk na mungonte asgjë, faleminderit Zotit. Prindërit e mi më rrënjosën respektin, veçanërisht me të tjerët, punën dhe jetën. Përulësinë. Unë jam rritur me këto vlera. Kur arrita në Barcelonë kur isha 13 vjeç, gjeta të njëjtat vlera në La Masia”.

Refuzoni numrin 10 nga Neymar te PSG

” 10-ta ishte për të. Erdha në një ekip të ri për të ndihmuar. Ishte një gjest i jashtëzakonshëm nga ana e tij. E prisja sepse e njoh Neymarin. Kaluam kohë te Barcelona dhe jemi miq. Më dukej më e drejtë që ai e mbajti numrin 10 . Prandaj mora një që më pëlqeu (30)”.

Të konsiderohet si më i miri në histori

“Kurrë nuk kam thënë që jam më i miri në histori dhe as nuk përpiqem ta kem këtë ide. Për mua është më se e mjaftueshme të konsiderohesh si një nga më të mirët në histori. Është diçka që nuk do ta kisha imagjinuar kurrë. Është diçka që nuk më intereson, nuk ndryshon asgjë. Të konsiderohesh më i miri apo jo. Dhe kurrë nuk kam dashur të jem”.

Gara me Cristianon për gola

“Gjithmonë kam dashur të kaloj veten dhe të mos shikoj se çfarë po bënin të tjerët. Me Cristianon e mbajtëm konkurrencën gjatë të njëjtit kampionat për vite me radhë. Ka qenë e mrekullueshme dhe na ka ndihmuar të rritemi në karrierën tonë. Por pa parë njëri-tjetrin. Thjesht doja të tejkaloja veten për të qenë më i miri dhe jo më i mirë se tjetri”.

Krahasimi me Maradonën

“Sinqerisht nuk e kam krahasuar kurrë veten me Diegon, absolutisht kurrë. Nuk i kam kushtuar vëmendje atyre krahasimeve. Disa kritika më kanë mërzitur në të kaluarën. Kam kaluar keq në kombëtare, vërtet, por jo për këto arsye”.

Ndrojtja

“Unë jam ndryshe me njerëzit që kam besim, miqtë e mi, familjen time. Mund të ndodhë që me disa njerëz jashtë këtyre marrëdhënieve jam më i turpshëm dhe e kam më të vështirë të ndihem rehat ose më merr më shumë kohë. Por me njerëzit përreth unë jam një person normal, me humor të mirë dhe që përpiqem të shijoj çdo moment”.

Liria

“Në lojë kam pasur gjithmonë lirinë për të lëvizur ku kam dashur, pa respektuar shumë pozicionin. Të gjithë trajnerët që kisha më dhanë këtë liri për të lëvizur ku të doja dhe ku mund t’i bëja më shumë dëm kundërshtarit. Jashtë fushës së lojës, liri absolute është të kaloj kohë me familjen time, gruan time, fëmijët e mi dhe t’i shijoj ata. Nuk e di nëse kam ndjerë presionin në vitet që kam luajtur. Vetëm detyrimi për të marrë rezultate dhe për të qenë i saktë”.

I zemëruar kur humbet

“Tani është ndryshe. Meqenëse kam fëmijët e mi, kur kthehem në shtëpi më ndihmon shumë për t’i vënë gjërat në këndvështrim. Është e vërtetë që para ardhjes së tyre në jetë, kur isha vetëm me Antonelën, kam kaluar shumë kohë i mbyllur pa dashur të flas me këdo ose të dal për fajin e një humbje. Kur isha i ri, u rrita duke urryer të humbas. Gjithmonë kam dashur të fitoj në çdo gjë. Dua të fitoj çdo ndeshje”.

Ai nuk e festoi fitoren në Ligën e Kampionëve të vitit 2006 sepse nuk luajti

“Më vjen keq që nuk e bëra. Nuk e kuptova se çfarë po ndodhte. Të paktën do të kisha dashur të isha në stol atë natë. Edhe dëmtimi im (kundër Chelsea në raundi i 16-të), mora pjesë në rrugëtimin e Ligës së Kampionëve. U zhgënjeva. Më vjen shumë keq për atë episod. Ne e fituam Ligën e Kampionëve dhe nuk isha i sigurt se do të përsëritej sepse është një garë e vështirë për t’u fituar. Pastaj, për fat, pata rastin ta shijoj”. /Telegrafi/