Pandemia ndihmoi në strehimin e të pastrehëve në Evropë: Por, çfarë do të ndodh pas pandemisë?

Një gjë të mirë që ka shkaktuar pandemia e coronavirusit ishte fushata e suksesshme nga disa vende evropiane për të strehuar njerëzit që jetojnë në rrugë.

Për shembull, në Bruksel, rreth 1.000 njerëz ishin vendosur në hotele, të cilat ishin bosh ndërsa udhëtimi dhe turizmi po kalonin nëpër një periudhë të keqe, raporton euronews.

Një çështje që për vite me radhë ishte injoruar nga shumë politikanë ose ishte hedhur poshtë si shumë e vështirë për t’u zgjidhur, me sa duket u zgjidh brenda disa javësh, duke sugjeruar nëse vullneti politik ekziston, ekziston një mënyrë, transmeton Telegrafi.

“Nëse do të më pyesnit para se coronavirusi të na godiste ‘a është e mundur të zgjidhni gjumin e ashpër?’ Unë do të kisha thënë po, por do të duheshin vite, dhe ne kemi parë në shumë vende që kanë kaluar javë për t’i larguar njerëzit nga rruga”, tha Freek Spinnewijn, drejtori i FEANTSA, një federatë evropiane e organizatave kombëtare që punojnë me të pastrehët.

“Ka disa qytete dhe vende që kanë marrë rastin e pandemisë për të ri-menduar politikat e tyre rreth të pastrehëve”, pohoi ai duke dhënë një shembull se si “Një qytet si Lioni, për shembull, është zotuar të mos i detyrojë njerëzit të kthehen në [rrugët] ose strehëzat, por të sigurojë zgjidhje të qëndrueshme strehimi. Një vend si Holanda ka investuar 50 milionë euro shtesë për grupe të rrezikuara, përfshirë njerëzit e pastrehë”.

Bamirësit po paralajmërojnë, megjithatë, se sapo të marrin fund masat e emergjencës për të ndaluar përhapjen e COVID-19, situata mund të përkeqësohet edhe më shumë se më parë.

Shqetësimi është pas pandemisë

Popullsia e pastrehë në Bashkimin Evropian është rritur me 70 për qind gjatë 10 viteve të fundit sipas disa studimeve, me rreth 700 mijë njerëz që kanë nevojë për strehim.

Dëmi ekonomik, vendet e humbura të punës dhe tharja e pashmangshme e mbështetjes financiare të qeverisë mund të shohin këtë numër të rritet, transmeton Telegrafi.

“Shqetësimi ynë është pas pandemisë”, tha Spinnewijn teksa shtoi se “Nëse turizmi rritet përsëri, nuk mendoj se hotelet do të jenë të etura të mbajnë njerëzit e pastrehë si klientë të tyre. Ne presim një rritje të mëtejshme të të pastrehëve për shkak të akumulimit të borxheve të qirasë. Shumë njerëz nuk janë dëbuar për shkak të moratoriumit të dëbimit, por, në një moment, kjo do të hiqet dhe do të krijojë një kulm të pastrehësisë”.

Ndërsa disa njerëz janë ndihmuar në strehim me të sigurt gjatë pandemisë, të tjerët kanë marrë barrën e përhapjes së virusit vdekjeprurës.

Kërkimet e kryera në tetor nga Medicins sans Frontiers zbuluan se më shumë se 50 për qind e njerëzve të pastrehë të testuar në strehimoret e urgjencës në dhe përreth Parisit aktualisht e kishin, ose e kishin kaluar më parë coronavirusin.

Studimi “identifikon mbipopullimin si faktorin më të rëndësishëm për të shpjeguar ndryshueshmërinë në ekspozim sesa respektimin e raportuar të masave parandaluese të rekomanduara”, thuhet në raport.

“Në valën e parë kishte infeksione në strehimore, por më të ulta se sa kishim frikë, pak më të larta se infeksionet në popullatën e përgjithshme”, tha Spinnewijn.

“Por në valën e dytë, ne kemi parë disa vende, disa qytete ku përhapja nëpër strehimore ka qenë mjaft e lartë”, tha ai.

Problemi në disa vende është shtuar për shkak të strehëzave që zvogëlojnë kapacitetin për t’u përpjekur të bëjnë masat e distancës sociale.

Koha për zgjidhje të përhershme

Pra, a është pandemia një mundësi për të rimenduar politikat për njerëzit në nevojë dhe strehim?

Sarah Coupechoux nga Fondation Abbe Pierre thotë se ndërsa ne presim të shohim se si do të zhvillohet situata pas dimrit, me rritjen e njerëzve që nuk do të jenë në gjendje të paguajnë qiranë e tyre, tani është koha për të zbatuar zgjidhje të përhershme.

“Për momentin po shohim disa përgjigje të përkohshme, por mendojmë se duhet të adoptojmë modelin e parë të strehimit që shohim në Finlandë për shembull. Ne e dimë që funksionon, ne e dimë që njerëzit qëndrojnë në shtëpitë e tyre kur e pranojmë këtë mënyrë”, thotë ajo për euronews, transmeton Telegrafi.

Qasja e parë e strehimit finlandez u prezantua në vitin 2007. Personat që kanë nevojë për strehim, u jepet përgjegjësia për të paguar qiranë. Finlanda është i vetmi vend i BE-së, ku niveli i të pastrehëve po bie.

“Nuk janë aq shumë njerëz dhe unë mendoj se ne mund të gjenim një zgjidhje nëse politikanët dëshironin”, shtoi Coupechoux.

BE ka një qëllim në mendje për këtë çështje – zhdukjen e të pastrehëve deri në vitin 2030.

Si Spinnewijn, ashtu edhe Coupechoux janë të kënaqur që të pastrehët gjenden në axhendën e Komisionit Evropian dhe zbulojnë për fillimin e një plan-veprimi për ta paraqitur para Shtyllës Evropiane të të Drejtave Sociale.

“Ndikimi i mundshëm i bashkëpunimit ndërkombëtar në pastrehësinë është i madh”, tha Spinnewijn.

Qëllimi i vitit 2030 është ambicioz, por Spinnewijn thekson se ka “disa fillime të lehta që mund të bëhen”.

“Një nga gjërat që u zhduk brenda natës ishin strehëzat e natës,” tha ai, duke iu referuar masave për t’i larguar njerëzit e pastrehë nga rrugët gjatë pandemisë në muajin mars dhe prill.

“Ky është gjithsesi një sistem qesharak, pavarësisht nëse ka ose jo coronavirus, por ajo është ndalur dhe tani, të gjitha strehimoret punojnë 24 orë në shtatë ditë. Shpresoj se kjo do të qëndrojë dhe që njerëzit e pastrehë nuk do të detyrohen që të dalin në rrugë gjatë ditës. Këto janë fitore të lehta”, përfundoi ai. /Telegrafi/