LAJMI I FUNDIT:

MENGJEZ SËRISHMI

MENGJEZ SËRISHMI
Ilustrim

Poezi nga: Morten Lasskogen
Përktheu: Artan Kafexhiu

Si do t’ia bënim
n’se nuk do të prisnim për mëngjezet,
n’se xhamave të dritareve, dielli s’do të rishfaqej,
n’se nuk do të riniste çdo gjë?
E errësira, zbrazëtia, ankthet e natës,
nuk do të rifitonin shëndetin;
ku si në një ekran filmi,
çdo gjë të rivendoset përsëri në vendin e vet,
sendet, pemët, shtëpitë, rrugët, gjithçka,
njerëzit të rishfaqeshin përsëri,
për të rifilluar iluzionin e përditshëm.
E unë në këtë zgjim, në habinë e të dehurit,
ndërsa i gëzohem mrekullisë mëngjezore,
overturës së saj të zakonëshme,
paqtohem, që ajo përsëri ndodhi,
e ditën nis mes njerëzve,
që as kokat s’kthejnë, të zënë në punët e tyre,
eci tek mbart në heshtje, sekretin e kësaj mrekullije.