Poezi nga: Boris Maruna
Përktheu: Halil Matoshi
Unë nuk di shumë për ty, Brahim Rugova
Por, poetët modernë arabë tue lexue
m’vjen ndërmen ajo që Isam Mahfouz-i thotë
“Fundi i tregimit tim âsht i ftoftë
njashtu si troshat në sofër”
Dhe kjo m’shti me menu për ty
për Ylfete Humollin shtatëmdhetvjeçare
T’shtrime në morgun e spitalit
me maicë t’bardhë e xhinse blu
Me një lulkuqe n’lule të ballit!
As për atë vajzë sen s’di
Di vetëm se kusherinë jona e largët
duhet me kânë o burrë
Që flatrat bulue s’do t’ia prekim kurrë
Fëmijë i humbun i kësaj epoke
I ftofët si troshat n’sofër,
Ngrimun si e premun dorë
E Florit a Laurit* shejtnorë
Si kur merr frymë
Antonin Artaud* dekun.
Por ky nuk â as nuk munet me kânë
funi i tregimit tand.
bashkë n’heqamë e tuebamsi
deri n’flijim, mos prâj Brahim
Dhe gjaku ma i fortë se çeliku ka me u bâ n’vlim
Nga zemra e Ylfetes behari ka me gufue
kudokofshim na
E me gjethe dafine me t’mlue
Syni i lig mos me t’pa!
Edhe pse dimën â, unë t’bâj bé:
Se edhe për ty ka me dalë pranvera
bija Teutë deri n’ag vallzimin s’ka me e nalë
N’Risan, n’zallinë si ktohera!