Parku i ndarjes: Ku mbeti liria e lëvizjes?

Në momentin që tanket franceze ishin vendosur mbi urë dhe i kishin kthyer tytat nga jugu, shqiptarët e pjesës veriore ia kishin shprehur njëri-tjetrit drojën se qyteti do të ndahej.

Dhe shqetësimet ishin vërtetuar brenda pak ditësh. Shtrati i Ibrit do të shndërrohej në kufi në zemër të qytetit të minatorëve, shkruan Koha Ditore.

“Si erdhën francezët dhe i kthyen grykat e tankeve nga jugu, e kemi ditur se nuk na presin ditë të mira”, thekson një burrë shqiptar, që nuk dëshiron të identifikohet pasi ende jeton në njërin prej rrokaqiejve matanë lumit në veri.

“O vëlla, po kush na ka vetë neve, po kush jemi na me na vetë për ndarjen e bashkimin”, shton burri në mes të gjashtëdhjetave, teksa shëtitet me dy shokë në anën jugore ndanë lumit.

“Po liria e lëvizjes?”

Jo fort larg tyre, në ballin e bardhë të këmbës së majtë të urës, ende nuk është shlyer porosia kryesore anglisht “Na trajtoni drejt”. Poshtë saj vajza mban sloganin: “Dua të studioj jashtë vendit, por ku po mbetet liria ime e lëvizjes?”.

Tre shokët – dy prej të cilëve kanë shitur banesat në Veri – kanë mirëpritur të mërkurën lajmin se Komisioni Evropian ka rekomanduar liberalizimin e vizave për kosovarët.

“Por na nuk po guxojmë me shku fort thellë përtej urës ku i kemi pas shpijat tona”, thekson njëri prej tyre, duke hedhur shikimin përtej Ibrit.