LAJMI I FUNDIT:

HIMN NATËS

HIMN NATËS

Poezi nga: Novalis (Georg Philipp Friedrich Freiherr von Hardenberg)
Përktheu: Astrit Lulushi

Dëshira e madhe e vdekjes
E hodhi në gjirin e tokës,
Larg sundimit të dritës,
Në dhimbjet e vdekjes
Shenjë e ikjes me dëshirë
Me një barkë të vogël,
Drejt bregut qiellor.

Qofsh e bekuar Natë e përjetshme,
Bekuar edhe gjumi pafund.
Ngrohur nga drita e ditës
Dhe tharë me kujdes.
Lodhur nga jeta jashtë
Kthehet në shtëpinë e Atit.
Ajo që në këtë botë duhet
Me dashuri e besim
Me të vjetrën e hedhur tej,
Humbet edhe e reja.
Lëndohet, dëshpërohet
Kush do vetëm të kaluarën.