Sekreti i betonit që nuk plasaritet

Çimentoja duket si një gjë e përditshme në botën moderne, por shpikja e saj në Romën e lashtë i hapi rrugën mijëra viteve të përparimit teknologjik

Romakët krijuan betonin e hershëm të njohur kur përziheshin çimento dhe pastaj shtuan zhavorr dhe hirit vullkanik për ta forcuar.

Tash shkencëtarët rusë kanë zhvilluar një formë fleksibile të betonit që mund të nënkuptojë struktura më të forta, raporton New Atlas.

Sekreti është në përzierje, ku shkencëtarët kanë zëvendësuar 40 për qind të lidhësit të çimentos me materiale të pasura, miqësore me mjedisin, që rrisin “rendimentin” dhe e bëjnë betonin më elastik dhe më të fortë.

I gjithë betoni bëhet duke kombinuar agregate (zhavorr, gur të thërrmuar ose materiale të tjera të ngurta) me çimento (pluhur i përzier me ujë për të formuar një pastë).

Shtyrja e plasaritjes së parë ishte qëllimi i shkencëtarëve në Qendrën për Studime Ushtarake në Universitetin Federal Rus në Lindjen e Largët, dhe përzierja e tyre e re është me të vërtetë gjashtë deri në nëntë herë më rezistuese ndaj plasaritjes sesa betoni tradicional.

Ky zëvendësim u jep pllakave të betonit një cilësi pak më shumë gome, duke i lejuar ato të tkurren dhe të kthehen kur i ekspozohen ndikimit, sesa të plasariten, transmeton KosovaPress.

Përveç kësaj, vetë betoni i ri “vuloset” kur derdhet, që do të thotë se mund të jetë i përshtatshëm për ndërtimin e strukturave nëntokësore, siç janë bunkerët.

Është e paqartë nëse betoni me 40 për qind më pak çimento është i përshtatshëm për ndërtime në shkallë të gjerë, por ai mund të jetë një alternativë e shkëlqyeshme për ndërtimin e urave, ku kërkohet forma e lakimit.