Kina sheh rënien e parë të numrit të popullsisë në gjashtë dekada – por çfarë është duke ndodhur në vendet e BE-së?

Për herë të parë në gjashtë dekada, popullsia e Kinës shënoi rënie të numrit vitin e kaluar, pasi vdekjet tejkaluan numrin e lindjeve.

Vendi kishte 1,41175 miliardë njerëz në fund të vitit 2022, sipas shifrave të publikuara nga Byroja Kombëtare e Statistikave, një rënie prej 850,000, shkruajnë mediat e huaja, përcjell Telegrafi.

Por në Kinë, përveç rënies së shkallës së lindjeve, edhe popullsia e saj gjithashtu po plaket.

Dhe ekspertët paralajmërojnë se kjo do të rezultojë në një “koktej të zymtë” demografik që do të tkurr fuqinë punëtore të vendit, do të “shpenzojë” sistemin e saj të pensioneve dhe mund të ketë pasoja të rënda ekonomike edhe përtej kufijve të saj.

Por ndërsa kriza demografike e Kinës ka zënë ballinat e mediave botërore, është e vështirë të injorohet fakti që edhe popullsia e Bashkimit Evropian po plaket dhe numri po zvogëlohet prej dy vjetësh.

Numri i popullsisë së Evropës bie pas dekadash rritjeje

Numri i popullsisë së BE-së u rrit nga 354.5 milionë në vitin 1960 në 446.8 milionë në vitin 2022, një rritje prej 26 për qind.

Kjo është një shtesë prej 92.3 milionë njerëz, më shumë se popullsia e Gjermanisë (me 83 milionë njerëz), anëtari më i madh i bllokut.

Megjithatë, shkalla e rritjes së popullsisë është ngadalësuar në dekadat e fundit dhe për dy vitet e fundit, popullsia e përgjithshme e BE-së ka rënë, megjithëse jo në çdo shtet anëtar, shkruan Euronews, përcjell Telegrafi.

Në total, 10 vende shënuan një rënie të popullsisë midis 2021 dhe 2022, me rënien më të madhe të raportuar në Itali (-253,100 banorë), Poloni (-185,800), Rumani (-163,600), Kroaci (-157,300), Bullgari (-77,600). ), Greqi (-74,800), Hungari (-41,800), Sllovaki (-25,100), Letoni (-17,500) dhe Slloveni (-1,800).

Rritje u vunë re në 17 vende, pesë të parat ishin Franca (+185,900 banorë), Holanda (+115,300), Gjermania (+82,100), Belgjika (+76,400) dhe Suedia (+73,000).

Cila është shkalla e lindshmërisë në Evropë?

Shkalla e lindshmërisë së Kinës ra në 1.15 fëmijë për grua në vitin 2021, shumë më poshtë “nivelit të zëvendësimit” prej rreth 2.1 lindjeve për grua që nevojitet për të siguruar një popullsi gjerësisht të qëndrueshme në mungesë të migrimit.

Vlen të përmendet se asnjë vend i vetëm i BE-së nuk ka një normë lindshmërie mbi këtë prag.

Lexo po ashtu Elon Musk paralajmëron për 'një rrezik masiv' që po i afrohet botës

Ndërsa shkalla mesatare e fertilitetit në BE, me 1.50 lindje të gjalla për grua në vitin 2020, ishte ulur nga 1.53 në vitin 2019 dhe 1.57 në vitin 2016.

Normat më të ulëta të lindshmërisë totale në vitin 2020 u regjistruan në Maltë (1.13), Spanjë (1.19) dhe Itali (1.24).

Franca u rendit e para, me një normë mesatare të lindshmërisë prej 1.83, e ndjekur nga Rumania (1.80), Republika Çeke (1.71) dhe Danimarka (1.68).

Megjithatë, disa vende të BE-së me norma të lindshmërisë nën nivelin e zëvendësimit kanë ende një popullsi në rritje.

Franca, për shembull, ka parë rritje të popullsisë së saj për 20 vitet e fundit. Zyra e statistikave e vendit INSEE ia atribuon këtë disa faktorëve, veçanërisht lëvizjeve migruese dhe rritjes së jetëgjatësisë.

Lindjet, vdekjet dhe migrimet

Ndryshimi natyror i popullsisë në BE ka qenë negativ që nga viti 2012 – që do të thotë se për më shumë se një dekadë, vdekjet kanë tejkaluar numrin e lindjeve.

Megjithatë, popullsia e BE-së ndaloi së shtuari vetëm në vitin 2020.

Si është e mundur kjo?

Deri në vitet 1990, ndryshimi natyror i popullsisë (duke pasur më shumë lindje sesa vdekje) përbënte shumicën dërrmuese të ndryshimit të përgjithshëm në totalin e popullsisë.

Më tej, roli i migrimit neto mori një rol të rëndësishëm në ndryshimin e popullsisë në BE, pasi lindjet dhe vdekjet u balancuan gjerësisht, shpjegon Eurostat.

Dhe që nga viti 2011, rritja e popullsisë së BE-së i është atribuar migrimit neto dhe rregullimeve statistikore.

Megjithatë, në vitin 2020 dhe në 2021, migrimi neto nuk kompensoi më ndryshimin negativ natyror të popullsisë në BE dhe, si rezultat, popullsia totale e BE-së u tkurr.

Eurostat ia atribuoi këtë kombinim faktorësh ndikimit të pandemisë së shkaktuar nga COVID-19.

A do të rifillojë rritja e numrit të popullsisë së BE-së?

Parashikimet e fundit të Eurostat-it për popullsinë në nivel kombëtar u bënë në prill 2020 dhe mbuluan periudhën nga 2020 deri në 2100.

Sipas këtyre vlerësimeve, popullsia e BE-së parashikohet të rritet në një kulm prej 449.3 milionë rreth vitit 2026 dhe pastaj gradualisht të bjerë në 416.1 milionë deri në vitin 2100.

Megjithatë, 11 shtete anëtare të BE-së pritet të shohin rritjen e numrit të popullsisë së tyre, me migracionin neto që është kontribuesi kryesor. Këto janë Suedia, Franca, Irlanda, Holanda, Danimarka, Belgjika, Austria, Qipro, Malta, Gjermania dhe Luksemburgu.

Popullsia e BE-së po jeton më gjatë – dhe po plaket

Përqindja e popullsisë së moshës 65 vjeç e lart po rritet në çdo vend anëtar të BE-së dhe në fakt është shumë përpara Kinës, ku qëndron në rreth 13 për qind.

Vendet me përqindjen më të madhe të popullsisë së moshës 65 vjeç e lart janë Italia (22,5 për qind), e ndjekur nga Finlanda (22,7 për qind), Greqia (22,5 për qind), Portugalia (22,4 për qind) dhe Gjermania (22 për qind).

Gjatë dekadës së fundit, vendet që shënuan rritjen më të madhe të përqindjes së popullsisë së moshës 65 vjeç e lart ishin Finlanda, me një rritje prej 5.2 pikë përqindje, pastaj Polonia (5.1 pp) dhe Çekia (4.6 pp). Një rritje prej 3 pp u vu re për BE-në në tërësi.

Lexo po ashtu Kina shënon një rënie historike të numrit të popullsisë për herë të parë që nga viti 1961

Sipas parashikimeve të Eurostat, ata të moshës 65 vjeç e lart do të përbëjnë 31.3 për qind të njerëzve të BE-së deri në vitin 2100, krahasuar me 20.8 për qind në 2021.

Përqindja e atyre të moshës 80 vjeç e lart në popullsinë e BE-së pritet gjithashtu të dyfishohet midis 2021 dhe 2100, nga 6.0 për qind në 14.6 për qind.

Rritja e popullsisë në plakje i atribuohet rritjes së jetëgjatësisë.

Siç thuhet më tej, në BE, jetëgjatësia në lindje është rritur me shpejtësi gjatë shekullit të kaluar, nga 69 vjet në 1960 në 80.1 vjet në 2021.

BE-ja ia atribuon atë disa faktorëve, duke përfshirë uljen e vdekshmërisë foshnjore, rritjen e standardeve të jetesës, përmirësimin e stilit të jetesës, arsimin më të mirë dhe përparimet në kujdesin shëndetësor dhe mjekësinë.

Megjithatë, pas pandemisë COVID-19, treguesi ra nga 81.3 në 2019 në 80.4 vjet në 2020 dhe 80.1 në 2021.

Vetëm katër vende anëtare të BE-së nuk shënuan ulje të jetëgjatësisë mesatare të tyre: Danimarka, Estonia, Finlanda dhe Qipro.

Cilat vende të BE-së kanë popullsinë më të re?

Popullsia në moshë pune, e përcaktuar si ato të moshës 15 deri në 64 vjeç, përbën mbi 64 për qind të popullsisë në BE, sipas të dhënave të vitit 2021.

Mbi 10 për qind e popullsisë së BE-së është midis 15 dhe 24 vjeç, mbi 32 për qind janë të moshës midis 25 dhe 49 vjeç dhe pothuajse 21 për qind është midis 50 dhe 64 vjeç.

Në vitin 2021, mosha mesatare e popullsisë së BE-së ishte 44.1 vjeç, nga 41.6 vjeç në vitin 2011.

Kjo moshë mesatare pritet të rritet më tej në 48.8 në vitin 2100. Kjo do të thotë se gjysma e popullsisë së BE-së do të jetë më e vjetër se 48.8 vjeç, ndërsa gjysma tjetër do të jetë më e re.

Në vitin 2021, Qiproja kishte moshën mesatare më të ulët në 38 vjeç, dhe Italia kishte moshën më të lartë, me 47.6. /Telegrafi/