LAJMI I FUNDIT:

FILOZOFIA IME

FILOZOFIA IME

Poezi nga: Jack Micheline
Përktheu: Fadil Bajraj

Unë kam lindur në rrugën e budallenjve të humbur
në një ditë dimri me diell
duke ulëritur cullak deri në kupë të qiellit
me një palë sy të shndritshëm nga paterica dhe spiranca
bridhja nëpër qytete i shushatur
mes rrënojave, zhurmave, çmendinës, burgut, parabugosjeve
përdridhesha, vrapoja, fshihesha nga kopeja
kokëkrisur i paturpshëm që vrapon deri në rraskapitje
dhe nuk gjeta përgjigje, pos në veten time
se njeriu është i pangopur dhe i kalbur deri në palcë
ndërsa kombet erdhën e shkuan bashkë me to edhe kauzat
betejat që duhet bërë, ferri i brendshëm i dyshimeve
Çelësi ishte në rrezet e diellit
një palë kofshë
një vështrim
një shikim
unë zgjodha rrugën e rebelit
rrugicat e shpirtit
një stilolaps magjik në letër
shkarravinat e shkrimtarit
një sy piktori i zhytur me nëndetëse dhe ngjyra
një dervish rrotullues i një ëndrre sublime
për të mbajtur lulen lart mes luftërave
për të puthut matrapazin poshtë në thellësi të ferrit
për të ngritur këtë grumbull të plehrave secilën molekulë
valët e muzgut që flakërojnë natën
një fëmijë që ecën në mug të qyteteve
dhe kështu unë u fsheha në njëfarë vendi të errët
i burgosur në një majë bjeshke
dhe shkrova këngën time të vetmuar

12 qershor 1975
San Francisko, Kaliforni


/Telegrafi/