Federata botërore e xhudos vlerëson Erza Muminoviq për medaljen në Kampionatin Botëror

Federata botërore e xhudos ka bërë një shkrim special në lidhje me suksesin e Erza Muminoviq në Kampionatin Botëror për Junior.

Xhudistja jonë fitoi medaljen për grupmoshat U21 në turneun që u mbajt në Olbia të Italisë pak ditë më parë.

Për suksesin e saj, Federata e Botërore e xhudos ka bërë një shkrim për suksesin e Erzës:

Lexo po ashtu Erza Muminoviq, medaliste në Kampionatin Botëror për junior në xhudo

Çmimi i famës është se ata ju shikojnë me një xham zmadhues. Fama është ajo e Kosovës, e cila ka një ritëm që pakkush mund ta përballojë. Xham zmadhues tani është në Olbia, dhe konkretisht në Erza Muminoviq. Ishte dita e parë e Juniorëve dhe xhudistja kishte një status për të mbrojtur sepse të sajat janë ngjyrat e një vendi që tani është i frikshëm.

Ajo është 19 vjeç dhe ka një stil të ngjashëm me xhudisten e vendit të saj: shkëmbor dhe i vështirë për t’u kundërshtuar. “Ne jemi mësuar të stërvitemi shumë, në seanca shumë të vështira,” thotë ajo, “Është shenja jonë dalluese” .

Ekipi i femrave të Kosovës është një koleksion kampionesh, një himn për punën, një dedikim për sakrificën që gjithmonë përfundon duke sjellë çmime. Driton Kuka është truri që e operon, ai që projekton dhe vendos. Ai e di që pas tij ka një batalion hoplitësh besnikë që zbatojnë parullat e tij dhe lënë çdo pikë të fundit të djersës në tatami. Erza i përket asaj shkolle dhe si të gjitha historitë e suksesit, edhe kjo ka një fillim.

Gjithçka filloi me Majlinda Kelmendin. Për gjashtë vjet, Kelmendi ishte tmerri i tatamit. Nuk kishte asnjë mënyrë për të mposhtur xhudisten kosovare, pronaren e vërtetë të kategorisë –52kg. “Ajo është modeli që kemi pasur gjithmonë”, rrëfen Erza. Kelmendi pushtoi të gjithë titujt e mundshëm dhe është referenca e një vendi të vogël me krenari të madhe. Falë saj rrugët e xhudos kalojnë nëpër Kosovë.

Medalja e artë e Kelmendit ishte kulmi i një karriere të jashtëzakonshme dhe ishte një trampolinë për miket e saj si Distria Krasniqi dhe Nora Gjakova për të mbështetur momentin e ëmbël të një ekipi të pamëshirshëm pesë vjet më vonë.

Erza është brezi i së ardhmes që po bëhet e tashmja. “Unë tashmë kam katër medalje në kategorinë e juniorëve. Ato janë të rëndësishme, nënkuptojnë që unë jam duke bërë mirë. Në Kosovë, një medalje do të thotë një goditje në shpinë, mbështetje e pakushtëzuar dhe kthim në punë. Është sikur ekipi është jokonformist, gjithmonë i uritur për diçka më shumë. Në realitet, është refuzimi i relaksit. Atje ata kanë kuptuar se një diplomë është vetëm një fazë më shumë dhe se puna është konstante deri në pension”.

Në Olbia, Erza bëri atë që duhej të bënte: të fitonte ndeshje. Ajo humbi në gjysmëfinalen e saj kundër italianes Carna, por meqenëse vjen nga ku vjen, ajo nuk e braktisi vendosmërinë e saj. “Trishtimi zgjati pesë minuta, vetëm koha e nevojshme për të analizuar luftën, për të tretur humbjen dhe për t’u përgatitur për të luftuar për të bronztën sepse një medalje botërore është shumë e rëndësishme, edhe nëse nuk është ngjyra që prisja” .

Erza iu bind dhe mposhti spanjollen Toro Soler për t’u kthyer në shtëpi me një medalje; detyra e kryer dhe qetësia e mendjes për të ditur se asgjë nuk do të ndryshojë rutinën e saj, punën, disiplinën dhe nderin për të qenë pjesë e një ekipi të shkëlqyer.

“Ne jemi shumë afër. Ne e dimë se çfarë duam dhe gjithashtu si ta marrim atë”, përfundon ajo. Është mesazhi që të gjithë transmetojnë në të gjitha turnet, si një mantër, një lutje sportive që fillon në një dojo kosovare dhe zakonisht përfundon në një podium. Kelmendi nuk është më dominuese dhe e ardhmja e saj është një mister, edhe pse trashëgimia e saj tashmë është e pavdekshme. Erza është gjaku i freskët që rrjedh nëpër venat e një vendi që përndryshe do të ishte pa xhudo, shprehje e një ambicie që ka shije djerse dhe gëlltit medalje. /Telegrafi/