DUKE FOLUR ME NJË MJELLMË

Nga: Kristian Nirka
Përktheu: Shpendi Shakaj

Më thanë se duhet të shkruaj diçka të bukur për ty. Fjalë me bojë të bardhë si një buzëqeshje e ëmbël në buzë. Pa hidhërimin e lotëve, pa helmin e trishtimit, pa gënjeshtrat e harresës.

Unë shoh ujërat e qeta të këtij liqeni, shoh diellin në krahët e tu. Shoh disa qiej të rënë në sytë e tu. Mendoj se jemi parë përsëri në ëndrrat e mia.

Më the se ditët kalojnë si rrufe, por netët zgjasin me shekuj. Më the të mos u frikësohem dragonjve, t’i shikoj në sy derisa të ulin kokën. Më the të mësoj gjuhën e kukudhëve, të humbas në vendin e magjistarëve, të kërcej rreth zjarrit me nomadët më të paligjshëm.

Por, zanat t’i mbaj larg. Më the se edhe rënia është një formë fluturimi. Qesha. Menjëherë më the të hap krahët dhe unë u përgjigja “Nuk kam.”

Dhe atëherë mu përgjigje:

“Gjej një mënyrë për të fluturuar. Pamja nga lart është e bukur.”

U turpërova. U përlota. E dija. Nuk do ta shoh kurrë. Rrënjët e mia janë në fund.

Por, mos u trishto … Këto i përkasin rafteve të pluhurosura të ditëve të shkuara.

Buzëqesh!

Sepse sot është një ditë përrallash. Parku është plot me prindër dhe fëmijë të vegjël që luajnë të lumtur. Shoh çifte të dashuruara që ecin dorë për dore pa asnjë hall të rëndojë mbi supet e tyre. Nëse dëgjon me kujdes, zogjtë tani po këndojnë notat më të mrekullueshme. Një erë e butë i bën pemët të flirtojnë me njëra-tjetrën. Harmonia.

Nëse mbyll sytë do të ndjesh paqen si një valë e ngrohtë që përqafon fytyrën tënde.

Unë zbrazur brenda meje këtë minutë. Jam mpirë. Të shoh duke lundruar lehtë në ujërat e blerta. Vjen ngadalë drejt meje. Afrohesh sikur ke diçka për të thënë.

Teksa të shikoj, është sikur po më pyet:

“A është e bukur pamja nga lart?”