PASAPORTA

Poezi nga: Mahmoud Darwish
Përktheu: Roland Gjoza

Ata nuk më njohën ashtu siç isha, i mbuluar me hije
Që ma zhdukën ngjyrën në këtë pasaportë
Për ta plaga ime ishte një ekspozitë
Për një turist që pëlqen të koleksionojë fotografi
Nuk më njohën,
Ah, … mos më lërë
Pëllëmba e dorës sime pa diell
Sepse pemët më njohin
Mos më lër të zbehtë si hëna!

Të gjithë zogjtë që ndiqnin pëllëmbën time
Tek dera e aeroportit të largët
Të gjitha fushat e grurit
Të gjithë burgjet
Të gjithë gurët e varreve të bardhë
Të gjithë kufinjtë me tela me gjemba
Të gjitha shamitë që u tundën
Të gjithë sytë
Ishin me mua,
Por ata i hoqën nga pasaporta ime

Kam mbetur pa emër dhe identitet
Në tokën që kam ushqyer me duart e mia?
Sot Jobi thërret
Shpërthen qielli me pohe e bujë:
Mos më merrni si shembull!
O të nderuar profetë,
Mos pyetni pemët për emrat e tyre
Mos pyetni luginat kë kanë nënë
Nga balli më shpërthen shpata e dritës
Nga duart më buron uji i lumit
Të gjitha zemrat e njerëzve janë identiteti im
Merrmani pasaportën! S’më duhet!
________

Lexo po ashtu: LETËRNJOFTIMI