Meta: Thaçi asnjëherë s’ka folur për shkëmbim territoresh, kjo çështje është humbje kohe

Presidenti i Shqipërisë, Ilir Meta ka folur së fundi për mundësinë e ndryshimit të kufijve në mes Kosovës dhe Shqipërisë.

Meta ka deklaruar se për këtë çështje ka pasur debat të gjerë dhe interpretime të ndryshme por që sipas tij është humbje kohe.

Presidenti shqiptar ka thënë qartazi se në rastin më të keq rrezikon që ta hapet ‘Kutia e  Pandorës’ në Ballkan.

Madje Meta është shprehur i bindur se presidenti kosovar, Hashim Thaçi nuk ka folur asnjëherë për ndryshim të kufijve apo shkëmbim territoresh.

Zëri i Amerikës: Zoti Meta, në fjalën tuaj në OKB, por edhe dje këtu në Uashington, ju u shprehët kundër idesë së ndryshimit të kufijve midis Kosovës dhe Serbisë. Çështja e ndryshimit të kufijve është një element i ri që ka dalë tashmë midis dy vendeve. Uashingtoni është shprehur se do të mbajë një qëndrim pritës për t’ua lënë palëve për të parë se çfarë mund të bien dakord. Komisioni Europian nuk e ka hedhur poshtë, nuk e ka kundërshtuar këtë ide. Në Kosovë kundërshtimet kanë qenë të mëdha dhe Presidenti Thaçi duket sikur kohët e fundit nuk është më aq entuziast sa ç’ka qenë në fillim për këtë teori. A mendoni se kjo ide po vdes ende pa u qartësuar se çfarë përmbante ajo?

Presidenti Meta: Besoj se ka pasur një debat të gjerë dhe natyrisht edhe intepretime apo spekulime nga më të ndryshmet. Ndaj kam thënë që në rastin më të mirë kjo është humbje kohe, kjo tema e ndryshimit të kufijve. Në rastin më të keq na rrezikon që të rihapim “Kutinë e Pandorës” në Ballkan.

Përsa i takon Presidentit Thaçi, mendoj se Presidenti Thaçi asnjëherë nuk ka folur për ndryshim kufijsh apo për shkëmbim territoresh. Ai ka përdorur një term të veçantë, “korrigjim”, duke pretenduar apo duke mirëkuptuar një aspiratë të shqiptarëve të Luginës së Preshevës për t’u bashkuar me Kosovën. Dhe natyrisht që pas kësaj ka patur një riaktivizm të atyre që realisht janë më të interesuar për ndryshimin e kufijve në Ballkan apo për të folur për territore, kur në fakt nuk duhet të harrojmë të gjithë përse u nis dialogu midis Serbisë dhe Kosovës dhe kur nisi ky dialog.

Ky dialog nisi pasi Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë, në përgjigje të pretendimit të Serbisë për t’u shprehur për paligjshmërinë e pavarësisë së Kosovës, u shpreh pikërisht që kjo pavarësi ishte në përputhje me të drejtën ndërkombëtare. Pra pavarësia nga ana politike ishte legjitime, sepse ishte një pavarësi e imponuar nga genocidi që ndodhi. Dhe ishte pastaj Paketa Ahtisaari ajo që çeli rrugën e pavarësisë në bashkëpunim me komunitetin ndërkombëtar. Dhe së dyti, Kosova shumë shpejt u bë një realitet i njohur nga të gjithë, nga shumica e vendeve të OKB-së, nga të gjitha vendet fqinje, përveç Serbisë, dhe ndërkohë Serbia dëshironte të ecte përpara në procesin e integrimit europian për të hapur kapitujt e saj.

Kështu që në mënyrë të natyrshme u çel dialogu me ndërmjetësimin e Bashkimit Europian për t’i dhënë zgjidhje problemeve të Serbisë me fqinjët, pra problemit me Kosovën, por njëkohësisht edhe për të normalizuar marrëdhëniet midis këtyre dy vendeve. Çdo përpjekje tani për të dalë në tema të tjera më duket se është humbje kohe dhe është e rrezikshme. Nuk mendoj se duhet të spekulojmë dhe me qëndrimin amerikan, pra me idenë se ka ndryshuar qëndrimi amerikan. Qëndrimi amerikan, europian dhe i kujdo tjetër, sepse nëse dikush thotë që duam të gjejmë një zgjidhje të qëndrueshme, e cila nuk cënon stabilitetin, që garanton zbatueshmërinë, etj., do të ishte “OK”, shumë mirë dhe kjo do të ishte shumë normale. Por, në qoftë se ecet në një temë të tillë, të ndryshimit të kufijve, ne e dimë se kjo hap shumë çështje dhe hap shumë pasigurira, sepse kufijtë në kompjuter mund t’i bësh për dy minuta, por për t’i zbatuar në realitet, ne e dimë se çfarë ndodh.

Vetëm një gjë dua të them: Në Ballkan, dy vende, të cilat nuk kanë problem territoresh, por kanë problem demarkacioni le të themi, siç është Sllovenia dhe Kroacia, që janë edhe anëtare të BE-së, dhe ende, apo jo, dhe ka edhe vendim gjykate, ende nuk është një çështje e përfunduar. Dy vendeve do të thosha, shumë më të emancipuara dhe në një raport shumë më të afërt.

Kemi rastin e Malit të Zi me Kosovën. U miratua nga qeveria e mëparshme e Kosovës marrëveshja, edhe pse ishte me shumicën më të madhe në parlament që kishte dy të tretat, nuk e kaloi dot për tre vite. Përse? Për disa pyje ku nuk banon askush dhe kur dihet që marrëdhëniet e Malit të Zi me Kosovën janë të shkëlqyera, janë shumë të mira.