LAJMI I FUNDIT:

LODHJA

LODHJA

Poezi nga: Sadik Bejko

Jemi bërë më të vetmuar,
Më të tepërt.
Ne dhe halli ynë, edhe nëna
Edhe gruaja, edhe djali
Dhe secili vetëm. Të egër.

Nuk ka miq
Nuk ka të dashur
Ne dhe para nesh halli ynë i verbër.
Dhe secili vetëm. Të egër.


Ajër nuk ka. Është një gjemb
I helmët, në gjoks, në tru.
Qielli i ngulur në gjemb
I tejshkuar në gjemb, i shterur.
Dhe ne secili vetëm. Të egër.

Dhembje s’ka
Ne dhe halli ynë dhe nëna
Edhe gruaja edhe djali. Tok
Dhe secili me hijen e vet nën sqetull
Me kokën e vet të prerë, të përdorur,
Kërkojmë Krishtin tonë të lodhur.