LAJMI I FUNDIT:

DIELLIN DO TË PËRSHËNDES

DIELLIN DO TË PËRSHËNDES

Poezi nga: Forough Farrokhzad
Përktheu: Maksim Rakipaj

Sërish diellin do të përshëndes,
përroin që më rridhte në gjoks,
retë e mendimeve të mi pafund
dhe rritjen e mundimshme të plepave në kopsht
që bashkë me mua stinë thatësire kaluan.
Do të përshëndes atë trumbë korbash,
që mbrëmjeve falas më sillnin
kundërmimin e fushave natën.
Nënën e shtrenjtë do të përshëndes, që në një pasqyrë jetonte
dhe kish fytyrën që do të kem e plakur.
Dheun do të përshëndes, dëshirën e tij të zjarrtë
që dhe unë të përsëritem e me farëra të gjelbra
barkun e përflakur t’ia mbush,
po, do ta përshëndes,
përsëri do ta përshëndes.
Erdha, erdha, erdha,
me flokët e mi, me kundërmimin që ka dheu brenda,
me sytë e mi, me përvojën e territ të thellë.
Me shkurret që shkula në pyllin pas murit.
Erdha, erdha, erdha,
me dashuri mbushur plot,
do të pres edhe ata që dashurojnë,
edhe atë vajzë që ende është atje, mbushur me dashuri, unë
përsëri do ta përshëndes.