Nuk është fillimi i Luftës së Tretë Botërore, por ka një rrezik të madh…

Jo, nuk është fillimi i Luftës së Tretë Botërore. Sulmi i raketave në Siri dhe kryeqytetin Damask ka përfunduar dhe tashmë shihet ajo që ishte kuptuar prej ditësh, që kur në mënyrë impulsive, Donald Trump kishte paralajmëruar një sulm “brenda 24 ose 48 orësh”: ushtria amerikane dhe rusët ishin kujdesur për një “dekonfliktizim”, pra të shmangnin kushtet e një konflikti të drejtpërdrejtë.

Në planet e parashtruara nga Trump në orën 21:00, sipas kohës së Washingtonit, dhe konfirmuar nga Londra dhe Parisi, synimi është që të përsëriten këto sulme në distancë, duke u kujdesur shumë për të shmangur përplasjet e drejtpërdrejta me aeroplanë ose trupa ruse, që tani kanë mbushur Sirinë dhe kanë kontrollin e vërtetë të forcave të armatosura siriane.

Sulmi pra është demonstrues, një operacion “frenimi”, siç ka thënë Theresa May, kundër përdorimit në të ardhmen të armëve kimike nga ana e diktatorit – përbindësh e quan Trumpi – Bashar Assad, duke marrë të mirëqenë që janë përdorur vërtetë.

Eshtë ai lloj operacionesh ushtarake që është përdorur tashmë në të kaluarën, me asnjë rezultat tjetër përveç shtimit të pranisë së forcave ruse dhe iraniane, në mbështetje të Assadit.

Por në paqartësinë e objektivave strategjike, në mungesën totale të rezultateve konkrete që mund të shfrytëzohen për të zgjidhur lëmshin e përgjakur sirian, fushata ajrore e kërkuar nga një president amerikan që kishte nevojë urgjente për një shpërqëndrim, me qëllim që të dilte prej kafazit të hetimit që po i shtrëngohet si lak përreth fytit, gjendet edhe rreziku i madh i këtij operacioni.

Rreziku është incidenti, i paparashikuar, raketa “idiote” që godet një repart rus, një bazë iraniane, një bazë ajrore me mjete ruse apo, e kundërta, raketa kundërajrore ruse që rrëzon një avion amerikan apo anglez, ose godet një anije.

Planifikuesit e kësaj fushate janë përpjekur të minimizojnë rreziqet duke përdorur raketa të lëshuara nga anijet, apo avionët larg prej qiejt apo ujërat siriane, si dhe kanë bërë premtime për të shmangur dëmet kolaterale, domethënë vrasjen e civilëve. Por vetëm dy rezultate mund të dalin nga këto aventura: asgjë, duke e lënë Assadin në mburojën e rusëve, që SHBA nuk guxojnë ta sulmojnë. Apo incidenti, shkëndija që askush nuk e do.

Historia ka një listë të gjatë luftërash të nisura “rastësisht”. Dhe operacioni, sipas Pentagonit, mund të rifillojë. Dhe rreziku i të paparashikuesmes rritet. / La Repubblica – Bota.al/