Fakte interesante rreth zgjedhjeve në Itali: Gara mes katër ish-kryeministrave deri tek fushata e parë gjatë verës

Italia po shkon drejt qendrave të votimit të dielën për zgjedhjet e përgjithshme të parakohshme.

Një bllok i krahut të djathtë, i përbërë nga partitë e Giorgia Melonit, Matteo Salvinit dhe Silvio Berlusconit, pritet të korrin fitore, sipas sondazheve të fundit.

1. Kjo është fushata e parë zgjedhore verore e Italisë

Një skanim i të gjitha zgjedhjeve të përgjithshme të Italisë që nga krijimi i kombit në vitin 1861 tregon se ky është sezoni i parë elektoral që ka filluar në mes të verës, si dhe hera e parë që italianët shkojnë në qendrat e votimit në shtator.

Gushti është zakonisht një kohë relaksi për italianët. Data 15 e muajit është Ferragosto, një festë e lashtë romake e kthyer në kremte te krishterët, e cila tani është një festë kombëtare dhe sheh një mori italianësh që dynden në bregdetin e gjerë të vendit, raporton euronews.

2. Katër ish-kryeministra kandidojnë për postin e të parit të qeverisë

Zgjedhjet italiane shpesh mund të përmblidhen me shprehjen e vjetër të dasmës: “diçka e vjetër, diçka e re, diçka e huazuar, diçka kaltër”.

Ajo shpesh sheh një përzierje kandidatësh me fytyrë të freskët dhe “fantazma” nga e kaluara dhe këtë herë nuk bën përjashtim: janë katër ish-kryeministra në garë, transmeton Telegrafi.

Forca më e madhe e bllokut të qendrës së majtë, Partia Demokratike, drejtohet nga Enrico Letta, një profesor i cili ishte emëruar më parë si kreu teknokratik i një koalicioni qeveritar në vitin 2013. Ai ishte kryeministër për 10 muaj dhe u rrëzua si rezultat i përleshjeve brenda partisë gjersa Matteo Renzi e pasoi në muajin shkurt të vitit 2014.

Vetë Renzi, ndërsa më nuk është anëtar i Partisë Demokratike, kandidon sërish për kryeministër – këtë herë, si kandidat i një koalicioni të qendrës të quajtur Poli i Tretë (Terzo Polo).

Lëvizja “Pesë Yjet” drejtohet gjithashtu nga një fytyrë e njohur: Giuseppe Conte, një avokat që kryesoi dy kabinete koalicioni nga 2018 deri në 2021 dhe udhëhoqi Italinë në pjesën e parë të pandemisë COVID-19. Rënia e tij u shkaktua nga ish-kryeministri, Matteo Renzi, i cili tërhoqi mbështetjen për koalicionin dhe shkaktoi një krizë qeveritare.

Dhe së fundi, ish-kryeministri për një kohë të gjatë i Italisë, Silvio Berlusconi ka bërë një rikthim të fuqishëm si pjesë e koalicionit të krahut të djathtë.

3. Italia ka pasur 67 qeveri që nga fundi i Luftës së Dytë Botërore

Italia është një vend që është i famshëm për paqëndrueshmërinë e saj politike, dhe kështu nuk është befasi që ka parë 67 kabinete që nga fundi i Luftës së Dytë Botërore.

Kjo do të thotë se Italia ka pasur një qeveri të re çdo 13 muaj.

Ka një mori arsyesh për paqëndrueshmërinë e qeverive në Itali. Një pjesë e kësaj i ka rrënjët në ligjet zgjedhore të vendit që ndryshojnë vazhdimisht.

Profesor Daniele Pasquinucci, një historian në Universitetin e Sienës, tha për Euronews se çështja është komplekse dhe nuk mund të reduktohet në një faktor të vetëm.

“Nuk dua të them se ky është një problem tipik italian”, vuri në dukje ai, duke vënë në dukje historinë e ndryshimit të qeverive të Francës. “Por është i rrënjosur në çështje të ndryshme. Sistemet zgjedhore që ka Italia, në një kontekst të caktuar, mund të provokojnë paqëndrueshmëri, si dhe grindje të brendshme në parti”.

4. Kryeministri në largim, Mario Draghi u rrëzua nga Giuseppe Conte – i njëjti kryeministër që ai kishte zëvendësuar

Elle s'appelle Giorgia Meloni.

Elle est aujourd'hui favorite pour devenir la cheffe du Gouvernement italien et elle aimerait faire oublier cette vidéo.

Nostalgie de Mussolini et références fascistes : voilà ce que dissimule le vernis de la « respectabilité » populiste. pic.twitter.com/zhoau8ZC35

— Stéphane Séjourné (@steph_sejourne) September 6, 2022

Bota me labirinte e politikës romake shpesh mund të jetë një lojë gjilpërash.

Në janar të vitit 2021 – thellë në mes të krizës COVID-19 dhe pikërisht në momentin që skema e vaksinimit po zbatohej – kryeministri Giuseppe Conte u rrëzua pasi ish-kryeministri Renzi tërhoqi mbështetjen për koalicionin.

Mario Draghi, i quajtur “Super Mario” për politikat e njohura fiskale, u zgjodh dhe u emërua kryeministër.

Por në muajin korrik, Draghi u detyrua të jepte dorëheqje si rezultat i një krize qeveritare të shkaktuar nga askush tjetër përveç vetë udhëheqësit të dëmtuar të Lëvizjes “Pesë Yjet”, Conte.

Kriza u shfaq pas mosmarrëveshjeve se si duhet të shpenzohen fondet e ndihmës ekonomike dhe pa tre nga partitë e koalicionit të qeverisë që abstenuan nga një votëbesim.

5. Kryeministria e mundshme, Giorgia Meloni dikur e përshkroi Musolinin si një “politikan të mirë”

Në një intervistë të rishfaqur së fundi në televizionin francez nga viti 1996, një 19-vjeçare Giorgia Meloni, në atë kohë një studente, mund të shihet duke e përshkruar Benito Musolinin si një “politikan të mirë”.

Meloni, e cila drejton lëvizjen “Vëllezërit e Italisë”, është kritikuar gjerësisht se nuk ka hequr rrënjët neofashiste të partisë, madje ka ruajtur simbolin e flakës trengjyrësh të Lëvizjes Sociale Italiane post-fashiste.

Në një intervistë me Euronews, Meloni u rreshtua me konservatorët si Partia Konservatore e Mbretërisë së Bashkuar, Republikanët e SHBA-së dhe Likud i Izraelit dhe nuk bëri asnjë aludim për ndonjë tendencë neofashiste brenda partisë së saj.

“Vëllezërit e Italisë është partia e konservatorëve italianë: ne besojmë në lirinë individuale dhe rëndësinë e familjes, në identitetin kulturor italian, europian dhe perëndimor, në sipërmarrjen private dhe solidaritetin social”, tha ajo. “Ne jemi një krah i djathtë modern qeveritar, i cili sot në Itali qeverisë 15 nga 20 rajonet”.

Ajo gjithashtu ka refuzuar etiketën ‘euroskeptike’ – në përgjigje të qëndrimit të saj të supozuar kavalier ndaj Brukselit – dhe në vend të kësaj preferon të përkufizohet si një “Eurorealiste”.

6. Kandidati nacionalist, Matteo Salvini kishte festuar humbjen e Italisë në Botërorin e Futbollit

Matteo Salvini shpesh vlerësohet për lëshimin e një valë populiste dhe nacionaliste që ndihmoi në hapjen e rrugës për Melonin, i cili përfundimisht e rrëmbeu atë nga popullariteti i tij.

Pak njerëz jashtë Italisë mund të jenë të vetëdijshëm se si – përpara ngjitjes së tij në pushtet – Salvini ishte në të vërtetë një separatist i krahut të majtë – i cili madje brohorit për kundërshtarin e Italisë, Francën, në Kupën e Botës të vitit 2006.

Partia e tij, Lidhja Veriore, u themelua në vitin 1989 si një lëvizje separatiste që donte pavarësinë për rajonet e begata të Luginës së Po në Itali.

Një pjesë e retorikës së saj ishte e zhytur në nordikizëm – duke lavdëruar trashëgiminë kelte të Italisë veriore – dhe një ndjenjë përbuzjeje për një Romë dhe jug të supozuar të korruptuar, të pushtuar nga mafia, me kryeqytetin me nofkën “Roma ladrona” (Roma grabitëse).

Një ndjenjë e tillë anti-jugore ishte e ndërthurur thellë me retorikën anti-italiane. Madje, ish-lideri i partisë, Umberto Bossi, u dënua në vitin 1997 pasi kishte thënë se përdorte flamurin italian si letër higjienike.

Pas një sërë skandalesh korrupsioni, Salvini ri-emërtoi partinë dikur të vdekur dhe e bëri atë një forcë të djathtë, nacionaliste me një moton “Italianët në radhë të parë”.

Ndoshta një skelet tjetër në dollapin e Salvinit është se krahu i djathtë i linjës së ashpër ishte komunist dhe madje vrapoi me një biletë të së majtës ekstreme në vitet 1990.

Ai pranon se ka qenë anëtar i Leoncavallo – një qendër sociale radikale në një fabrikë të Milanos.

7. Lidot e plazhit janë një pikë diskutimi

Jashtë Italisë, mund të duket se një diskutim politik mbi të ardhmen e bizneseve të plazhit do të ishte një çështje e parëndësishme në mes të një konteksti veçanërisht delikat ekonomik dhe gjeopolitik global.

Por në një vend të Evropës Jugore me vijë bregdetare 7,500 kilometra të gjatë dhe 12,166 lido, është një çështje e polemikave të rëndësishme, transmeton Telegrafi.

Si pjesë e planit të BE-së për Rimëkëmbjen dhe Rezistencën e mbështetur nga qeveria në largim Draghi, koncesionet për objektet e plazhit – kryesisht biznese familjare – do të hidhen në tenderin e vitit 2024.

Kjo vjen pas viteve të presionit të Brukselit për të hapur tregun e plazheve ndaj konkurrencës, të cilës qeveritë italiane kanë tentuar t’i rezistojnë.

Klubet e banjës anembanë vendit po e kundërshtojnë këtë veprim, duke çuar në një grup veçanërisht të nxehtë konfrontimesh si me institucionet e Romës ashtu edhe me aktivistët mjedisorë.

Më së shumti, Brothers of Italy ka kundërshtuar masën e mbështetur nga BE dhe ka mbështetur lido lordët e pakënaqur, me një nga senatorët e partisë, Antonio Iannone, duke thënë se ata do të “vazhdojnë të luftojnë për objektet e banjës” si rezultat i asaj që ai e quan një “të dukshme. padrejtësi”.

8. Një tentativë për koalicion mes centristëve dhe të majtës zgjati pesë ditë

Menjëherë pas shpalljes së zgjedhjeve të parakohshme, në muajin gusht u bë një përpjekje për të krijuar një koalicion midis bllokut të qendrës së majtë (të kryesuar nga Partia Demokratike) dhe një partie të sapoformuar të udhëhequr nga Carlo Calenda e shkëputur nga Partia Demokratike e qendrës.

Kjo aleancë kishte për qëllim të kundërshtonte fuqinë në rritje të bllokut të djathtë, por nuk u realizua – në të vërtetë, zgjati vetëm pesë ditë.

Calenda pretendoi se blloku i qendrës së majtë nuk kishte “guxim, bukuri, seriozitet dhe dashuri” dhe vendosi të krijojë një aleancë me një tjetër disident të Partisë Demokratike – Matteo Renzi.

Ky rezultat i ashpër ka rezultuar në shkëmbimin e goditjeve nga liderët e qendrës së majtë dhe të qendrës, veçanërisht në mediat sociale.

9. Ish-kryeministri dhe kandidati 85-vjeçar, Silvio Berlusconi ka zbritur në Tik Tok

View this post on Instagram

A post shared by Silvio Berlusconi (@silvioberlusconi_official)

Për shumë në mbarë botën, Silvio Berlusconi mbahet mend për skandalet dhe jo për politikat e tij. Por manjati kundërthënës televiziv dhe ish-kryeministri është ende në garë dhe tani ka hapur krahët në një anë tjetër të medias – Tik Tok.

Në fillim të muajit, Berlusconi zbarkoi në aplikacionin e mediave sociale në një përpjekje për të tërhequr votuesit e rinj, madje duke u tallur se ai nuk ishte aty për të tërhequr “të dashurat” e tyre.

Ai ka tërhequr tashmë mbi 500 mijë ndjekës – edhe më shumë se lideri i krahut të djathtë, Giorgia Meloni, i cili arrin në 181 mijë – por korrespondentja e Euronews në Romë, Giorgia Orlandi është skeptike se kjo lëvizje do të ketë ndonjë ndikim të rëndësishëm në perspektivat e tij elektorale.

“Njerëzit tani po qeshin në vend që ta marrin seriozisht… mosha e tij është kaluar përfundimisht”, tha ajo për Euronews.

10. Hillary Clinton miratoi Melonin si një “hap përpara” për gratë

Në një intervistë në fillim të këtij muaji, ish-sekretarja e shtetit dhe kandidatja presidenciale e SHBA-së, Hillary Clinton – e cila pranoi se nuk e njihte mirë Melonin – pohoi se zgjedhja e saj e mundshme do të përfaqësonte një “hap përpara” për gratë.

Do të dukej si një mbështetje befasuese, veçanërisht për shkak të prejardhjeve të tyre të ndryshme politike dhe mbështetjes së Melonit për ish-presidentin republikan, Donald Trump.

Udhëheqësja e “Brothers of Italy” u pajtua me komentet e ish-sekretares së shtetit të SHBA-së dhe Euronews se zgjedhja e saj do të kishte “thyer [një] tabu”.

Ajo parashtroi gjithashtu një program ambicioz, i cili përfshinte “mbështetje për kompanitë që punësojnë gra dhe luftojnë kundër hendekut gjinor të pagave, mjetet e pajtimit familjar-punë, shërbime më të gjera dhe më efikase (duke filluar nga kopshtet), [dhe] një familje miqësore. sistemi tatimor”.

Gratë e tjera në të majtë, megjithatë, nuk janë aq të bindura.

Deputetja e Partisë Demokratike Italiane, Lia Quartapelle, tha për Euronews se Meloni përfaqësonte një figurë gruaje “simpatike” nga e djathta.

“Unë kurrë nuk e kam parë atë të luftojë apo të ketë energji për këto çështje në të kaluarën,” tha Quartapelle. “Vizioni i saj nuk përpiqet të ndryshojë strukturën sociale të pabarazisë”. /Telegrafi/