Duke vrarë miza

Nga: Nonda Bulka

Duke vrarë miza, njeriu hallexhi vret dhe kohën. Është mënyra më e mirë për të mos u mërzitur. Dhe, s’ke frikë prej ligjit, ndonëse shkëput prej lumturisë fluturaket e mërzitshme, që s’të lënë rehat të mejtohesh. Dhe, kur mbaron së vrari mizat, rri dhe mejtohesh, mendja (ajo pak që na ka mbetur) të vjen rrotull. Kujton borxhet dhe shan fajdexhinjtë. I shan pa frikë, pa rezervë, pa mëshirë, s’e s’i ke pranë. Shan e lëvdon tërë botën. S’ke frikë përgënjeshtrimi. Shumë herë konstaton ç’është bërë, ç’bëhet, ose ç’mund të bëhet, dhe i jep një përfundim problemit të botës. E zgjidh problemin e pazgjidhur dhe kur del jashtë, realiteti përgënjeshtron çdo gjë që ti e dije të sigurt.

Të kujtohet deputeti që kishte llogaritur shumën “neto” katërvjeçare që do t’i tepronte; kishte harruar “babai kombit” të mejtohej se rroga mund t’i zbritej. Dhe, në ngjaftë ashtu, le të rifillojë hesapin, s’është zor. Tre muaj i mjaftojnë, për të bërë llogarinë.

M’u kujtuan atë ditë, duke vrarë miza, disa njerëz që dinë vetëm autorët dhe titujt e veprave të tyre, dhe shiten se dinë, kurse në realit: s’dinë veçse ortografinë e titujve.

M’u kujtua Verteri i shkretë, që këto ditë u përkthye prej frëngjishtes, në shqip. Përkthimi mund të jetë i bukur, por jo, kurrë besnik. Se Verteri i përkthyer prej gjermanishtes frëngjisht prej frëngjishtes shqip, është pikërisht si ajo puna e supës së lepurit (siç thoshte Nastradini).

M’u kujtuan “tifozët” sportivë, që s’i zë gjumi, veçse me ngushëllimin se do të fitojë skuadra e tyre e preferuar. Dhe, thotë mirë dikush se “sporti vrau krizën”. Kur do të largosh fjalën “krizë”, çap në futboll!

(Maj 1933)