Dikur një vend i vogël në mes të shkretëtirës, pamje që tregojnë si dukej Dubai para se ‘ari i zi ‘ta transformonte përfundimisht

Dubai është një fenomen i shkretëtirës. Në harkun e 50 viteve, ai është rritur nga një vend i vogël tregtar në një nga vendet më ikonike të planetit.

Rrokaqiejt epikë si Burj Khalifa dhe zhvillimet tepër ambicioze si Palma qëndrojnë si dëshmi e një qyteti që po zhvillohet në tërësi, komplet i ri, i shpejtë dhe në dukje i pamundur.

Me një histori të gjatë beduine dhe një joshje që tërheq vizitorë nga e gjithë bota, nuk ka asnjë vend tjetër të ngjashëm me të . Dubai u bashkua me Emiratet e tij fqinje për të formuar Emiratet e Bashkuara Arabe në Dhjetor 1971. Në atë kohë, askush nuk mund ta kishte parashikuar zhvillimin e tij.

Sidoqoftë, nafta e gjetur në rajon do të thoshte se pasuritë e paimagjinueshme ishin vendosur aty për ta shndërruar atë që kishte qenë për shekuj me radhë një cep i qetë i botës arabe, me një popullsi prej vetëm 86,000 banorë, në diçka krejt më moderne, një trillim shkencor, me pothuajse tre milion banorë.

Për të hyrë në zemër të asaj se si Dubai doli nga shkretëtira për t’u bërë një qendër globale, duhet të lini pas ndërtesat e larta dhe plazhet me rërë prapa. Për shkak se historia e saj moderne nuk fillon me xham dhe çelik, por nga disa anije prej druri me një ose dy shtylla, të përdorura në Oqeanin Indian.

Sulltan Ahmed bin Sulayem është sot një nga figurat elitare të Dubait. Ai së pari filloi të punojë si inspektor doganor në atë çfarë në atë kohë ishte porti i tij “i përgjumur” në vitet 1970, përpara se të ngrihej për t’u bërë CEO i DP World, një nga kompanitë më të mëdha në botë të logjistikës portuale.

Për të, ngritja e Dubait është e lidhur thelbësisht me mentalitetin tregtar të fiseve beduinë që e kanë quajtur këtë vend shtëpi për shekuj me radhë dhe anijet karakteristike që ende mbushin ujërat përreth qytetit.

Shtytja e Bin Sulayem për të krijuar një transport të lirë në Dubai çoi në një lulëzim të tregtisë gjatë viteve 1980 dhe 1990. Pa të, nuk ka gjasa që korporatat , grupet e hoteleve dhe, natyrisht, flukset e turistëve do të kishin ardhur këtu, duke krijuar diçka vërtet unike.

Por, thotë ai, është këmbëngulja e njerëzve dhe anijet e saj tradicionale tregtare, që janë në qendër të suksesit të vazhdueshëm të qytetit.

Në të vërtetë, inovacioni është kudo që shkoni në Dubai. Për shembull Burj Khalifa. Me 828 metra, ajo ka qenë ndërtesa më e lartë në botë që nga përfundimi i saj në 2008. Është ndërtesa më e shquar që nga ndërtimi dhe tani rivalizon ato të New York-ut dhe Singaporit.

Dhe në hijen e Burj Khalifa, ekziston Dubai Fountain, sistemi më i madh i burimit në botë, i shpërndarë në liqenin e bërë nga njeriu në Burj Khalifa në 30 hektarë.

Linja e Kuqe e Metrosë së Dubait është linja më e gjatë e vetme e trenave pa shofer në planet, me 52.14 kilometra (32.4 milje). Kjo tregon se rekordet mund të jenë praktike, si dhe paksa argëtuese.

Mesa duket është në shpirtin e këtij vendi për të qenë gjithmonë më i miri apo ai që po ndërmerr hapin e radhës për diçka krejt të pazakontë. /tch/