Çfarë armatimi ka Hezbollahu?

Hezbollahu i Libanit ka përdorur një arsenal shumë të zgjeruar gjatë më shumë se 10 muajve të armiqësive ndërkufitare me Izraelin.

Një nga grupimet joshtetërore ushtarake më të armatosura në botë, thotë se ka përdorur vetëm një pjesë të vogël të armatimit të saj deri më tani.

Grupi i mbështetur nga Irani posedon mbi 150 mijë raketa dhe predha, sipas World Factbook të Agjencisë Qendrore të Inteligjencës së SHBA.

Hezbollahu thotë se ka raketa që mund të godasin të gjitha zonat e Izraelit, shkruan skynews.

Shumë prej tyre janë pa udhëzim, por ka gjithashtu raketa precize, drone dhe raketa antitanke, kundërajrore dhe kundër anijeve, transmeton Telegrafi.

Mbështetësi kryesor dhe furnizuesi i armëve i Hezbollahut është Irani. Shumë prej armëve të saj janë modele iraniane, ruse ose kineze.

Udhëheqësi i Hezbollahut, Sayyed Hassan Nasrallah tha se në vitin 2021 grupi kishte 100 mijë luftëtarë.

CIA World Factbook thotë se në vitin 2022 vlerësohej se kishte deri në 45 mijë luftëtarë, afërsisht 20 mijë prej tyre me kohë të plotë.

Raketa për sulme tokësore

Raketat pa udhëzim përbënin pjesën më të madhe të arsenalit të raketave të Hezbollahut në luftën e fundit me Izraelin në vitin 2006, kur grupi lëshoi rreth 4000 në Izrael – kryesisht raketa të stilit Katyusha me një rreze veprimi prej 30 km (19 milje).

Nasrallah ka thënë se ndryshimi më i madh në arsenalin e Hezbollahut që nga viti 2006 ka qenë zgjerimi i sistemeve të udhëzimit të saktë dhe se grupi ka aftësinë të rifotmatojë raketat me sisteme udhëzuese brenda Libanit.

Hezbollahu ka modele iraniane, si raketat Raad, Fajr dhe Zilzal, të cilat kanë një ngarkesë më të fuqishme dhe një rreze më të gjatë se Katyushas.

Raketat e lëshuara nga Hezbollahu në Izrael gjatë konfliktit të Gazës që nga tetori kanë përfshirë raketa Katyushas dhe Burkan me një ngarkesë shpërthyese midis 300 dhe 500 kg.

Raketat Falaq 2 të prodhuara në Iran, të përdorura për herë të parë në qershor, mund të mbajnë një kokë më të madhe luftarake sesa Falaq 1 e përdorur më parë.

Raketat antitank

Hezbollahu përdori gjerësisht raketat antitank të drejtuara në luftën e vitit 2006 dhe i ka vendosur sërish ato, duke përfshirë Kornetin e prodhimit rus.

Ajo ka përdorur gjithashtu një raketë të drejtuar nga Irani të njohur si al Mas, sipas një raporti nga transmetuesi arab pro-Iranian al Mayadeen.

Al Mas mund të godasë objektiva përtej vijës së shikimit duke ndjekur një trajektore të harkuar, duke i mundësuar atij të godasë nga lart, thuhet në një raport nga qendra kërkimore dhe arsimore e Izraelit Alma.

Raketa është pjesë e një familjeje armësh të prodhuara nga Irani përmes inxhinierisë së kundërt, të bazuara në familjen e raketave Spike nga Izraeli, sipas raportit.

Raketat kundërajrore

Hezbollahu ka rrëzuar disa herë dronët izraelitë gjatë këtij konflikti duke përdorur raketa tokë-ajër, duke goditur dronët izraelitë Hermes 450 dhe Hermes 900.

Ndonëse për një kohë të gjatë besohej se Hezbollahu posedonte raketa kundërajrore, këto sulme kanë shënuar herën e parë që grupi kishte përdorur këtë aftësi.

Në një tjetër të parë, Hezbollahu ka thënë se ka qëlluar drejt aeroplanëve luftarakë izraelitë, duke i detyruar ata të largohen nga hapësira ajrore libaneze, pa thënë se çfarë lloj arme përdori. Nuk e ka goditur ndonjë prej tyre.

Raketat kundër anijeve

Hezbollahu dëshmoi për herë të parë se kishte raketa kundër anijeve në vitin 2006, kur goditi një anije luftarake izraelite 16 km (10 milje) nga bregu, duke vrarë katër personel izraelit dhe duke dëmtuar anijen.

Që nga lufta e vitit 2006, Hezbollah ka blerë raketën anti-anije Yakhont të prodhuar nga Rusia me një rreze veprimi prej 300 km (186 milje), thonë burime të njohura me arsenalin e saj.

Hezbollahu nuk e ka konfirmuar se e ka armën.

Dronët

Hezbollahu ka kryer disa sulme me dronë shpërthyes me një drejtim dhe ka thënë se po përdor drone që hedhin bomba dhe kthehen në Liban.

Në disa sulme, dronët janë dërguar për të shpërqendruar mbrojtjen ajrore izraelite, ndërsa të tjerët janë fluturuar në objektiva.

Arsenali i Hezbollahut përfshin modelet Ayoub dhe Mersad të montuara në vend, të cilat analistët thonë se janë të lira dhe relativisht të lehta për t’u prodhuar. /Telegrafi/