PREJ ORËS 9

Poezi nga: Constantine P. CavafyPërktheu: Iliaz Bobaj

Dymbëdhjetë e gjysmë. Sa shpejt shkoi ora,
prej orës 9, kur ndeza llampën
dhe ndenja këtu. Ndenja pa lexuar
dhe pa folur. E me kë të flas,
fillikat mes katër mureve të kësaj shtëpie.

Shembëllimi i trupit tim të moshës së rinisë,
prej orës 9, kur ndeza llampën,
erdhi më mori dhe më kujtoi,
dhomat e mbyllura plot aromë
dhe kënaqësinë e shkuar, – ç’kënaqësi e guximshme !
Gjithashtu më solli para syve,
rrugë, që tashmë janë të shpërfytyruara,
vende plot gjallëri, që u shuan,
teatro dhe kafene, që ishin dikur.

Shembëllimi i trupit tim të moshës së rinisë,
erdhi dhe më solli edhe hidhërimet,
zinë e familjes, ndarjet,
ndjenjat e mia, ndjenjat,
që vdiqën dhe u nderuan aq pak.

Dymbëdhjetë e gjysmë. Sa shpejt ora vërtitet.
Dymbëdhjetë e gjysmë. Si shkuan vitet.

(1918)