PËRVOJË ...

Poezi nga: Vjollca Bajraj

zgjohesh një mëngjes
e thyer në një mijë copë
i mbledh ato
i ngjet me vullnetin e një të sëmuri
që nuk i dorëzohet vdekjes
edhe kristalin e syve e fshinë mirë
dhe i vë dy duart mbi kokë
e ik nga shtëpia
nga aty ku zihen bashkë
vuajtje
kujtime
trishtim
vetmi
dashuri
mungesë
dhe rrugës takon të tjerë
të copëtuar më shumë se ti
që ende nuk e kanë mësuar artin e ngjitjes së dromcave
se u mungon përvoja