Të gjithë e dimë, ose kemi dëgjuar për çifte që janë ndarë sepse vetëm njëri dëshironte fëmijë, madje edhe kur bëhet fjalë për çifte të famshme si Sofia Vergara dhe Joe Manganiello
Pyetja nëse dikush dëshiron të bëhet prind është ndër temat më të rëndësishme për të cilat partnerët duhet të jenë të sinkronizuar. Kur qëndrimet nuk përputhen, kjo shpesh bëhet arsye e fortë për ndarje.
Megjithatë, jeta nuk është kurrë aq e thjeshtë. Në disa raste, njëri partner mund të ndryshojë mendim me kalimin e kohës për dëshirën për fëmijë, ndërsa tjetri përpiqet ta bëjë të rishqyrtojë qëndrimin e tij. Ndonjëherë kjo funksionon, ndonjëherë jo, dhe kufiri midis komunikimit të sinqertë dhe presionit emocional është jashtëzakonisht i hollë.
Kur “bindja” është e shëndetshme dhe kur shndërrohet në presion
“Vendimi për të pasur fëmijë nuk është diçka për të cilën dikush duhet të ndihet i detyruar”, thekson Teresha Young, eksperte ndërkombëtare e marrëdhënieve dhe mirëqenies për HuffPost.
“Nëse një çift bisedon hapur dhe me ndershmëri, dhe njëri partner vetë arrin në përfundimin se tani dëshiron të bëhet prind, kjo mund të jetë një lëvizje natyrale, e shëndetshme dhe pozitive.
Kjo shpesh ndodh kur partnerët gjejnë terren të përbashkët, ndajnë dëshira dhe fillojnë të imagjinojnë një të ardhme të përbashkët.”
Në këtë rast, termi “bindje” duhet përdorur me kujdes. Këtu nuk bëhet fjalë për manipulim apo imponim, por për një proces komunikimi emocional që ndonjëherë hap horizonte të reja.
“Nëse dikush ndjehet i manipuluar, i fajësuar ose i shantazhuar emocionalisht për t’u bërë prind, kjo është një recetë për katastrofë”, paralajmëron Young.
“Asnjë person nuk duhet të detyrohet në një vendim kaq të rëndësishëm jetësor. Një presion i tillë krijon me kohë hidhërim, largësi emocionale dhe dëmton lidhjen. Edhe nëse nuk shihet menjëherë, pasojat dalin më vonë.”
Sipas një studimi të Journal of Family Psychology, çiftet që përballen me mospërputhje të thella rreth prindërimit përjetojnë nivele më të larta stresi, pasiguri emocionale dhe konflikti të heshtur, nëse çështja nuk trajtohet në mënyrë të hapur, transmeton Telegrafi.
Kur duhet të flitet për fëmijët
Në një botë ideale, ekspertët e marrëdhënieve sugjerojnë që tema e fëmijëve të hapet që në fillimet e njohjes brenda takimeve të para ose në fazën e parë të lidhjes. Në realitet, shumë njerëz e shmangin këtë bisedë derisa lidhja bëhet e thellë emocionalisht. Atëherë, ndonjëherë del në pah se njëri dëshiron fëmijë, tjetri jo.
Në këto raste, thotë Young, duhet të fillohet me kureshtje dhe respekt, jo me debat. “Kjo nuk është garë për të provuar kush ka të drejtë. Bëhet fjalë për të dëgjuar me empati, për të respektuar këndvështrimin e partnerit dhe për të parë nëse ekziston hapësirë për afrim pa presion apo ndjenja faji.”
Nëse, pas bisedave të sinqerta, qëndrimet mbeten të kundërta, atëherë çifti duhet të mendojë nëse lidhja mund të vazhdojë mbi këtë bazë.
Ekspertët e Psychology Today theksojnë se “ndryshimi i qëndrimit për prindërimin është një proces i brendshëm, nuk mund të ndodhë si rezultat i bindjes, por vetëm i reflektimit të vërtetë personal”.
Të pasurit fëmijë kërkon dëshirë të dyanshme
Vendimi për të sjellë në jetë një fëmijë nuk është diçka që merret lehtë. “Çdo fëmijë meriton të rritet në një ambient emocionalisht, fizikisht dhe psikologjikisht të sigurt”, thekson Young.
“Për ta arritur këtë, të dy partnerët duhet ta dëshirojnë me gjithë zemër prindërimin. Nëse ekziston dyshim ose mungesë e dëshirës së përbashkët, ekziston rreziku që fëmija të mos marrë stabilitetin që i nevojitet.”
Studime nga American Psychological Association tregojnë se mungesa e gatishmërisë së njërit prind ndikon negativisht në cilësinë e marrëdhënies prind-fëmijë dhe në zhvillimin emocional të fëmijës në vitet e para të jetës.
Në vend të përfundimit
Ndryshimi i qëndrimit për fëmijët mund të ndodhë, por kurrë si rezultat i imponimit. Partneri nuk “bindohet” me argumente, por frymëzohet nga besimi, komunikimi dhe përfshirja në një vizion të përbashkët për të ardhmen.
Nëse dëshira për prindërim nuk është e dyanshme, ndershmëria është më e shëndetshme se kompromisi i detyruar. Sepse, siç thekson Marriage & Family Review:“Një familje e shëndetshme nuk fillon nga dëshira për fëmijë, por nga dëshira për të ndërtuar diçka të përbashkët, me dashuri dhe vetëdije.” /Telegrafi/