Bashkëpunimi midis prindërve dhe specialistëve – themel i progresit në terapitë zhvillimore
Sevdije Marmullaku
Pedagoge speciale & Logopede
Tel. 044 596 955
Të jesh pedagoge speciale nuk është vetëm një profesion – është një mision që lind nga dashuria për fëmijët dhe dëshira për të bërë ndryshim në jetën e tyre. Prej vitesh, puna ime është e lidhur ngushtë me fëmijët që kanë vonesa në zhvillim, fëmijë të mrekullueshëm, të ndjeshëm dhe plot dritë, që vetëm presin dikë t’i kuptojë, t’i pranojë dhe t’i ndihmojë të zbulojnë potencialin e tyre të brendshëm.
Çdo ditë, një mësim i ri
Çdo ditë me ta është një mësim i ri për durimin, përulësinë dhe besimin. Një ditë mund të jetë një fjalë e parë e shqiptuar me shumë mundim, një tjetër një përqafim i papritur apo një buzëqeshje që tregon se kanë arritur diçka që më parë dukej e pamundur. Këto janë fitoret e vogla që e bëjnë këtë profesion kaq të bukur dhe plot kuptim.
Fëmijët me vonesa në zhvillim kanë mënyra të veçanta për të perceptuar botën. Ata kërkojnë ritmin e tyre, qasjen e duhur dhe mbi të gjitha – dashurinë tonë. Si pedagoge speciale dhe logopede, besoj fort se çdo fëmijë ka potencial për të ecur përpara, për të mësuar dhe për të qenë i pavarur, mjafton të ketë pranë njerëz që e mbështesin me kujdes dhe përkushtim.
Diagnostikimi i hershëm – hapi i parë drejt përmirësimit
Diagnostikimi i hershëm është çelësi për një zhvillim më të mirë. Zakonisht, prindërit janë të parët që vënë re shenja si: mungesë kontakti me sy, vonesë në të folur, mungesë interesi për lojë, sjellje të përsëritura apo vështirësi në përqendrim.
Në këto raste, rekomandohet vlerësimi i fëmijës nga një ekip specialistësh – pediatër, psikiatër i fëmijëve, neurolog psikolog, logoped dhe pedagog special, përmes testeve zhvillimore dhe vëzhgimeve funksionale. Sa më herët të bëhet diagnostikimi, aq më efektiv është trajtimi.
Trajtimi dhe ndërhyrja e personalizuar
Pas diagnostikimit, çdo fëmijë ndjek një plan individual pune, i hartuar sipas nevojave të tij specifike. Ky plan ndërthur elemente të terapisë logopedike, zhvillimore, motorike dhe sociale.
Ndërhyrjet më të zakonshme përfshijnë:
- Terapinë logopedike, që ndihmon në zhvillimin e të folurit dhe të gjuhës.
- Terapinë zhvillimore, që stimulon aftësitë njohëse, motorike dhe sociale.
- Terapinë për aftësi jetësore, për të ndihmuar fëmijët të fitojnë pavarësi në aktivitetet e përditshme.
- Mbështetjen emocionale sjelljen përmes teknikave të buta dhe përforcimit pozitiv.
Roli i prindërve është thelbësor. Ata duhet të jenë pjesë aktive e procesit, të ndjekin këshillat e specialistëve dhe të vazhdojnë punën edhe në shtëpi. Bashkëpunimi i ngushtë mes profesionistëve dhe familjes është garanci për suksesin e trajtimit.
Dashuria dhe përkushtimi – baza e çdo përmirësimi
Përvoja ime më ka mësuar se çdo përpjekje e sinqertë sjell rezultat. Fëmijët me vonesë në zhvillim mund të arrijnë progres të madh kur përfitojnë nga trajtime të rregullta dhe nga një mjedis që i mbështet me dashuri. Çdo hap i vogël për ta është një fitore e madhe për familjen dhe për shoqërinë.
Shoqëria jonë ka bërë përpjekje për të përfshirë më shumë fëmijë me nevoja të veçanta në sistemin arsimor, por ende ka shumë për të bërë. Duhet më shumë mbështetje institucionale, më shumë qendra zhvillimore, më shumë trajnime për specialistët dhe mbi të gjitha – më shumë ndërgjegjësim publik.
Fëmijët me vonesë në zhvillim nuk kanë nevojë për mëshirë, por për mundësi. Ata kanë nevojë për dashuri, besim dhe njerëz që i shohin përtej diagnozës.
Një thirrje për gjithëpërfshirje dhe dashuri
Le të ndërtojmë së bashku një shoqëri ku çdo fëmijë pranohet ashtu siç është, ku çdo zë dëgjohet dhe çdo hap përpara vlerësohet. Çdo fëmijë ka dritën e vet për të ndriçuar botën, duhet vetëm dikush që ta ndihmojë ta ndezë. /Telegrafi/
