Në betejën ku u vra Ibe Palikuqi, asnjë gjerman nuk duket!

Përgatiti: Kastriot Dervishi

Pjesë nga letra e datës 27 dhjetor 1944, e komandës së Brigadës së 18-të për Divizionin e 8-të:

“Në orën 14.00 të datës 21.9.1944, në ndihmë të të shpartalluarve arrijnë forca të reja të Xhem Gostivarit, të cilat hidhen në kundërsulm [në zonën e Kërçovës – shënim i K. D.). Brigada e 3-të maqedonase, meqenëse ndeshi në rezistencë të fortë tërhiqet e në këtë mënyrë, u le rast reaksionarëve që t’u bëjnë forcave tona një rrethim më të ngushtë. Forcat tona mbetën të rrethuara nga të tri anët; një rrugë e vetme daljeje ishte e zhveshur dhe rrihej pareshtur nga mitralozat e rëndë dhe të lehtë të armikut. Armiku tenton të na presë dhe të vetmen rrugë tërheqjeje.

Zëvendëskomisari i Batalionit të 4-të, bashkë me 20 partizanë, qëndrojnë heroikisht në mes të zjarrit që të ndalojnë të gjithë avancimin armik që synonte të priste këtë rrugë.

Numri i armikut shtohej. Një rrethim tjetër na bëhej nga forcat që vinin vazhdimisht. Pozitat e tyre e bëjnë më të vështirë mundësinë e tërheqjes.

Të rrethuar, partizanët sulmojnë dhe përleshja arrin trup me trup. Pas një ore lufte të tillë çahet rrethimi. Në ballë të këtij sulmi hidhet heroikisht shoqja Ibe Palikuqi, zëvendëskomisare kompanie dhe shoku Zenel Paci. Heronjtë sulmojnë, çajnë rrugën mes armikut, i mbarojnë fishekët dhe bombat, hidhen me duar, i rrëmbejnë një pushkë një reaksionari, shtien mbi të, marrin një armë tjetër, çajnë një rrugë dhe pikërisht në të ngriturit e kodrës, vritet Ibja. Shoku Zenel që ndodhet pranë mundohet ta ngrejë, por në këtë kohë mbetet dhe ky në vend”.