LAJMI I FUNDIT:

ADONIS

ADONIS

Poezi nga: Hilda Doolittle
Përktheu: Maksim Rakipaj

1.

Secili prej nesh njësoj si ti
pat vdekur njëherë
si gjethet e pemëve pat rënë
coptuar e shkelur me këmbë
munduar me shpirt ndër dhëmbë
dimrit në acar
shkrirë, zverdhur si ar,
pastaj ndezur sërish,
si qelibar i brishtë, si leskra ari,
pastaj kthyer në ar
nga ngrohtësi e diellit;


cilido prej nesh
pat vdekur njëherë,
cilido prej nesh në shteg të pyllit pat ecur
dhe ka parë gjethet në dimër
nga dielli të prarojnë
kur dhe vetë lulet
dukeshin të nxira.

2.

As ari në ballë të tempullit
ku po qëndron më këmbë
nuk praron kështu
as fijet e arta që sandalet e tua lidhin
kaq ar s’janë
as kurorë e artë
që ke mbi ballë
e artë s’është si kjo gjethe e tharë
as ari i punuar, rrahur e gdhendur
mbi fytyrën e dashur
apo ç’mban mbi ballë dhe krahëror
s’është ar si ky:

cilido prej nesh njësoj si ti
pat vdekur njëherë
cilido prej nesh njësoj si ti
mënjanë rri, si ti,
i denjë për adhurim.