SURPRIZË E FUQISHME
12/07/2018
Poezi nga: Johann Wolfgang Von Goethe Përktheu: Lasgush Poradeci
Shpërthen me vrull që lart përmbi greminë
Dhe shikon drejt detit lumi i shkumëzuar
E kqyrin brigjet duke u pasqyruar
Po ai s’ndal e zbret nëpër luginë
Veç në një çast demonerisht rrëzohet
E ndjekin mal e pyll me votromete
Dhe mbushet oreçast me gëzim jete
Duke e shtrënguar lumin të ngushtohet
Shkon vala praptas, ngrihet që nga shtrati
Dhe e fryrë, e egër, gumëzhin përpjetë
Iu ndal drejtimi e s’vete dot tek ati
Ajo bën pellg, bën një liqen të qetë
Ia ndritin fundin yjet plot hare
Ndaj rreh me vrull mbi shkëmb një jetë e re.