Takimi mes Gjestit dhe familjes së tij vazhdoi me një moment jashtëzakonisht emocional, kur ai, i pushtuar nga ndjenjat, nuk mundi t’i ndahej nënës së tij.
Gjesti qante në kraharorin e nënës, i pafuqishëm për të ndalur emocionet që e kishin mbështjellë.
Me duar të shtrënguara fort rreth saj, ai nuk donte ta linte asnjë sekondë të vetme.
“Veç pak lërmë këtu”, pëshpëriti ai mes lotësh, duke mos dashur të shkëputej nga ngrohtësia e nënës.
Nëna e tij, me zër të dridhur, u mundua ta qetësonte, edhe pse edhe vetë ishte e mbushur me emocione të forta. “Të lutem, çohu, ti je i fortë, mos më bëj të qaj edhe mua”, i tha ajo, duke përpjekur të mos e lëshonte veten në lotë. Ajo e mbante me butësi djalin e saj, por në të njëjtën kohë mundohej ta inkurajonte të gjente forcën brenda vetes.
Edhe babai i Gjestit, që ndodhej pak më larg, ishte thellësisht i prekur nga ky moment. Ai i shikonte me sy të mbushur me lot, duke ndjerë dhimbjen dhe dashurinë e madhe që lidhte familjen e tij.
Ky moment ishte një dëshmi e fortë e lidhjes së pathyeshme mes Gjestit dhe prindërve të tij.
Pamjet e këtij takimi prekës u përhapën shpejt, duke përjetuar një valë emocionesh tek publiku që e përjetoi së bashku me ta. Një skenë që do të mbetet për gjithmonë në kujtesën e atyre që e panë. /Telegrafi/
