Pak më ndryshe për 8 Marsin!

Nga: Bajram Mjeku

Në botën shqiptare ka aq shumë xhevahirë, sa ekziston frika që aq pak i shohim, por edhe më pak i ndjejmë.

Festa Ndërkombëtare e Gruas jo rrallë kujtohet sa për kortuazi, ose “sa për të thënë”, por në esencë shqiptarët kanë respekt aq të thellë për gruan, sa i mbërrinë përmasat hyjnore.

Midis shumë xhevahirëve, është poeti kombëtar Naim Frashëri i cili gati dy shekuj më parë i këndon me aq delikatesë bukurisë, e cila në brendinë e saj me plot finesa i dedikohet femrës shqiptare. Në poemthin antologjik “Bukurija”, Naim Frashëri i këndon femrës shqiptare deri në përulje, sa rreth dy shekuj më vonë secili nga ne mund të pyes me habi; si është e mundur?!

Do të shkrihem,
Të venitem
Si kandili kur s’ka vaj.
Balt’ e pluhur
Do të bëhem,
Të më shkel një këmb’ e saj …

Perla të këtilla me kaq delikatesë, kanë shkruar edhe rilindësit tjerë dhe kjo “iso” ka vazhduar gjer në ditët e sotme.

Dikush mund të “dëshmojë” të kundërtën që shkruaj unë dhe të shtojë edhe më keq se shqiptarët janë të dhunshëm ndaj gjinisë së bukur. Ekzistojnë të vërteta në këtë mes, por secili komb që ka kaluar në robëri të gjatë, pa dashjen e tij ka prodhuar dhunë, të cilën e ka bartur gjer në palcën e familjes, më saktë gjer në shenjtërinë e gjenit të vet.

Shqiptarët në kodin zakonor gjatë gjithë ekzistencës së tyre, e kanë trajtuar gruan me aq dinjitet, sa dikur në një kohë, këto të drejta nuk i gëzonin as kombet më të qytetëruara të Evropës.

Para pak ditësh kur po shkruaja për

xhubletën shqiptare, e cila u pranua në listën e Trashëgimisë Kulturore Jomateriale në UNESCO, pata thënë se pa dashur të shfaqem superior, kam ndjesinë se femra shqiptare është më e bukura në Kontinentin e vjetër. Jo vetëm e bukur, por është edhe fort inteligjente, e cila në vend të përkrahjes, meriton hisen që i takon në shtetin e së drejtës. /Telegrafi/