Poezi nga: E. E. Cummings
Pёrktheu: Fadil Bajraj
tё dua shumё (loçka ime mё e bukur)
mё shumё se çdo njeri tjetёr nё kёtё botё dhe ti
mё pёlqen mё shumё se çdo gjё tjetёr nё qiell
– drita e diellit dhe tё kёnduarit tё urojnё mirёseardhje
ndonёse dimёr mund tё jetё kudo
me njё qetёsi tё tillё dhe errёsirё tё tilё
askush nuk mundet bash krejtёsisht ta merr me mend
(pёrveç jetёs sime) kohёn e vёrtetё tё vitit-
dhe nёse ajo qё e quan veten botё duhet tё ketё
fat pёr tё dёgjuar tё kёnduarit e tillё (ose tё shikosh shpejt njё
dritё tё tillё tё diellit kur tё hidhet lart e mё lart
pёrmes zemrёs sё plotё tё dikujt sa herё qё i
afrohesh) pa dyshim tё gjithё nuk do tё (loçka
ime mё e bukur) besonin nё gjё tjetёr pos nё dashuri