Opinione

Bajram Rexhepi, simpatia që u kthye në antipati

Emri i Bajram Rexhepit u shfaq në jetën politike, në një periudhë mjaft delikate dhe të brishtë në skenën politike të Kosovës. Antagonizmat e pasluftës në mes të rrymës pacifiste të udhëhequr nga Presidenti Ibrahim Rugova dhe krahut të luftës të udhëhequr nga Hashim Thaçi, ishin në pikën ekstreme të saj. Në atë periudhë, pra në vitin 2001, LDK në zgjedhjet e përgjithshme kishte fituar mbi 58 për qind të votave, megjithatë për hir të stabilitetit të vendit u detyrua të bëjë koalicion të gjerë edhe me PDK. Emri i Thaçit për kryeministër ishte i papranueshëm për Rugovën dhe ky i fundit thuhet se propozoi Bajram Rexhepin për postin e kryeministrit.

Bajrami shihej si urë lidhëse në mes të dy krahëve politikë, ndërsa qëndrimet tij liberalo-evropiane bën që simpatia për të të tejkalonte limitet partiake. Kjo simpati nuk u zbeh as pas përfundimit të mandate të tij si kryeministër dhe kjo ndikoi që ai të fitonte votat elektorale për një mandat si kryetar i komunës së Mitrovicës. Gjatë ushtrimit të mandatit të tij si kryetar i Mitrovicës, ndonëse nuk u shqua për efikasitet të punës për të mbetur në nivelin e mediokritetit, megjithatë nuk pati ndonjë skandal të nivelit korruptiv, së paku jo zyrtarisht. Deri këtu mirë i eci puna dhe simpatia ndaj tij nuk u shqua shumë për rënie. Pra, Bajrami po vazhdonte të gëzonte simpati nga qytetarët e Kosovës.

Bajram Rexhepi u bë ministër i Punëve të Brendshme, e këtu edhe filluan të zezat për qytetarët e Kosovës, me që rast edhe simpatia ndaj tij po venitej çdo ditë e më tepër. Ky më nuk ishte ai Bajrami i prototipit të moderuar, evropian, tolerant e antikorrptiv. Bajrami shfaqi shenjat dikatatoriale, ndaloi deputete e Vetëvendosjes të hynin në ndërtesën e Qeverisë, madje “pushtoi” edhe Kuvendin e Republikës së Kosovës me polici. Bajrami po krijonte shtetin policor. Tendencat e tij diktatoriale nga perspektiva e një pasardhësi drejt fronit të sundimtarit, hasën në rezistencë nga faktorët opozitarë dhe qytetarë, madje edhe nga vetë partia të cilës i takon . Mirëpo, Bajrami përsëri nuk u “dorëzua”: dorëheqja nuk ekzistonte në fjalorin e tij .

Qëndrimi i tij prej diktatori “të vogël” dhe sypatrembur u vu në pah edhe me aferën e shpëlarjes së 1.4 milion eurove në Ministrinë e Punëve të Brendshme, në tenderin për pasaporta, ku Bajrami është shefi, i pari, i papërsëritshmi. Përsëri karrigia e Bajramit nuk po lëkundet. Ai as që dëshiron të dëgjojë për dorëheqje edhe sikur të zbres Jezusi nga qielli.

Sikur të mos mjaftoni të gjitha këto skandale, Bajrami doli të ishte “Bossi” i skandaleve: ai po vazhdon të fshijë çdo gjë që i del para vetës, e në veçanti kur është fjala për lekë, tundohet shumë.

Shpëlarja e mbi 200 mijë eurove me targat e automjeteve, që së fundi doli në shesh, natyrisht se s’do ta lëkund karrigen e Bajramit. Jo më kot Bajrami është i paprekshëm, dhe kur kësaj ia shtojmë mosnjohjen e dorëheqjes qoftë si term, por edhe ai akt qyetar, s’ka kush që mund ta largojë nga posti i i ministrit.